Bijziendheid bij kinderen
Bijziendheid (bijziendheid) is een veel voorkomende brekingsfout die wazig zicht op afstand veroorzaakt. Bijziendheid begint meestal in de kindertijd, maar het kan elk jaar erger worden tot de volwassenheid. Enkele van de risicofactoren voor het ontwikkelen van bijziendheid als kind zijn genetica, levensstijl en zichtgewoonten.
Bijziendheid kan meestal worden gecorrigeerd met een bril op sterkte of contactlenzen. Deze standaardlenzen doen echter niets om te vertragen progressie van bijziendheid.
Standaard enkelzichtige corrigerende lenzen zijn niet effectief in het beheersen van de progressie van bijziendheid. Eigenlijk is progressie nog waarschijnlijker als de lensvoorschriften te zwak zijn of als ze te weinig zijn voorgeschreven.
Bijziendheid betekent dat het wazige zicht steeds erger wordt. Het kan leiden tot hoge bijziendheid (ernstige bijziendheid), vooral als het niet wordt aangepakt in de kindertijd. Hoge bijziendheid is een zorg omdat het kan leiden tot nog ernstiger zichtomstandigheden op volwassen leeftijd, waaronder blindheid.
Het is belangrijk om bijziendheid in de vroege kindertijd te diagnosticeren. Als het vroeg genoeg wordt gedetecteerd, kunnen bijziendheidscontrolestrategieën worden gebruikt om de progressie te vertragen en hoge bijziendheid te voorkomen. En niet alle kinderen zullen duidelijke symptomen van bijziendheid hebben. Dit is een reden waarom regelmatige pediatrische oogonderzoeken van cruciaal belang zijn voor alle kinderen.
Wat veroorzaakt bijziendheid bij kinderen?
Ouders maken zich vaak zorgen over de oorzaken van bijziendheid en vragen zich af of hun kinderen risico lopen. Dit kan een speciale zorg zijn voor ouders die zelf bijziend zijn.
De exacte oorzaak van bijziendheid is niet volledig begrepen, maar er zijn een aantal bekende risicofactoren. Een kind kan het risico lopen bijziendheid te ontwikkelen als gevolg van een of meer van deze factoren:
Hebben boekenwurmen meer kans om bijziend te zijn dan andere kinderen? Sommige onderzoekers en opticiens denken van wel, maar het bewijs is niet eenduidig.
Genetica– Als één ouder bijziendheid heeft, is het risico van het kind op bijziendheid drie keer groter. Als beide ouders bijziend zijn, is het risico van het kind op bijziendheid het dubbele.
Omgevingsfactoren en visuele gewoonten staan bekend als “aanpasbare” risicofactoren. In tegenstelling tot genetica kunnen deze factoren gemakkelijk worden gewijzigd door eenvoudige gedrags- en gewoonteveranderingen.
En ze krijgen tegenwoordig veel aandacht. Onderzoek toont steeds meer bewijs dat dit “gezondere” gedrag het begin van bijziendheid kan vertragen.
Milieufactoren– Er zijn sterke aanwijzingen dat niet genoeg tijd buitenshuis doorbrengen verband houdt met het begin van bijziendheid. Ouders moeten hun kinderen aanmoedigen om ongeveer 2 uur per dag buiten door te brengen in natuurlijk daglicht.
Visuele gewoonten – Er zijn ook aanwijzingen dat langdurig werken in de buurt van het werk kan leiden tot bijziendheid. In de buurt van werk is elke taak die een nauwe visuele focus vereist, zoals het lezen en gebruiken van digitale apparaten. Het langdurig vasthouden van boeken of digitale schermen kan ook het risico op bijziendheid verhogen.
Ouders moeten hun kinderen aanmoedigen om regelmatig zichtpauzes te nemen tijdens het werk in de buurt van het werk. Dit wordt ook wel de 20-20-20 regel genoemd.
Hoe u het risico op bijziendheid van uw kind kunt verminderen
Een van de beste dingen om je kind te vertellen om het risico op bijziendheid te verminderen, is: “Ga naar buiten en speel!”
Een aantal studies tonen aan dat meer tijd buitenshuis doorbrengen de progressie van bijziendheid bij kinderen kan helpen voorkomen of verminderen. In feite zijn er aanwijzingen dat buitentijd een hogere impact kan hebben dan zowel genetica als tijd besteed aan het doen van werk in de buurt van werk.
Onderzoek heeft aangetoond dat blootstelling aan natuurlijk zonlicht in de buitenlucht de werkelijke ontwikkeling van de ogen kan beïnvloeden. De meest voorkomende oorzaak van wazig zicht op afstand is gerelateerd aan de axiale lengte van het oog. Dit is de lengte van het oog van voor naar achter en bijziendheid treedt op als het te lang wordt.
Studies tonen aan dat blootstelling aan zonlicht in de buitenlucht (of een gebrek aan blootstelling) verband houdt met deze groei. Kinderen die meer tijd buitenshuis doorbrengen, hebben een lagere gemiddelde groei in de axiale lengte van hun ogen.
Van buitentijd is ook aangetoond dat het een beschermend effect heeft op het risico op bijziendheid bij kinderen die nog niet bijziend zijn. En het is aangetoond dat het de progressie van bijziendheid bij kinderen die dat wel zijn, vermindert.
Ervoor zorgen dat uw kind regelmatig oogonderzoeken krijgt, is ook uiterst belangrijk. Bijziendheid begint meestal in de kindertijd en de piekjaren van bijziendheidsprogressie zijn in de kindertijd.
Bijziendheidscontrolestrategieën zijn effectief, maar alleen als ze vroeg genoeg worden gebruikt. Daarom is het van cruciaal belang dat bijziendheida wordt vroegtijdig opgespoord en gediagnosticeerd. Maar vergeet niet dat veel kinderen geen duidelijke tekenen van bijziendheid vertonen of klagen over symptomen.
Visie-experts raden aan dat alle kinderen dit oogonderzoeksschema volgen:
-
Eerste oogonderzoek na 6 maanden
-
Volgend examen tussen 3 en 5 jaar
-
Derde examen bij het starten van het eerste leerjaar
-
Jaarlijkse examens op school
Als uw kind progressieve bijziendheid heeft, zullen ze waarschijnlijk vaker oogonderzoeken moeten ondergaan.
Het is ook van cruciaal belang om regelmatig oogonderzoeken bij te houden om ervoor te zorgen dat het zichtrecept van uw kind up-to-date is. Als hun lensvoorschrift te zwak is voor hun mate van bijziendheid, kan dit het risico op progressie van bijziendheid verhogen.
Take-home bericht
Bijziendheid komt veel voor, dus het lijkt misschien alsof het geen reden tot bezorgdheid is. Maar bijziendheid bij kinderen, en vooral progressieve bijziendheid, zijn zeker dingen om op te letten.
Als progressieve bijziendheid niet goed wordt behandeld, kan dit leiden tot hoge bijziendheid en andere ernstige complicaties van het gezichtsvermogen op volwassen leeftijd.
Om het risico van uw kind op bijziendheid en progressieve bijziendheid te verminderen, raden toonaangevende oogexperts aan:
-
Regelmatige oogonderzoeken, vanaf de leeftijd van 6 maanden
-
1 – 2 uur per dag blootstelling aan zonlicht in de buitenlucht
-
Minder tijd besteed aan niet-schoolgerelateerde buurten van het werk
-
Frequente pauzes van 20 seconden of meer tijdens alle bijna-werk
Oogonderzoeken zijn van cruciaal belang voor alle kinderen, zelfs als ze geen tekenen van een zichtprobleem vertonen. Plan jaarlijkse oogonderzoeken met een oogarts bij u in de buurt om het gezichtsvermogen van uw kind gedurende de schooljaren te controleren.
Gary Heiting, OD heeft ook bijgedragen aan dit artikel.
Pagina gepubliceerd op woensdag 27 februari 2019
Pagina bijgewerkt op dinsdag 3 mei 2022
Medisch beoordeeld op woensdag 30 maart 2022