Hoe heet het gekleurde deel van het oog?
De iris is het gekleurde deel van het oog. Het helpt de hoeveelheid licht die je oog binnenkomt te beheersen. Het omringt de pupil, het donkere centrum van je oog. De iris en pupil werken samen om te reguleren hoeveel licht zich richt op het netvlies, dat licht detecteert en de hersenen vertelt om het zichtproces te starten.
Hoe de iris zijn kleur krijgt
De kleur van de iris deelt een genetische buurt met het kleurenpalet van je huid en haar.
Chemische verbindingen bekend als pigmenten geven planten en dieren hun kleur, en ze doen hetzelfde voor onze huid en haar. Je kunt ook krediet geven aan een pigment genaamd melanine voor het produceren van de kleur van je ogen.
Je oogkleur is het gevolg van de hoeveelheid en kwaliteit van de melanine in de voorste lagen van de iris. Melanine komt in zwarte, bruine, rode en gele tinten.
De kleur van de iris varieert van lichtblauw tot donkerbruin, waarbij groen, hazelaar en bruin ook op het kleurenspectrum verschijnen.
Variaties in onze genen dicteren de oogkleur. De meeste van die genen dragen bij aan het maken, verplaatsen en opslaan van melanine. De hoeveelheid melanine bepaalt je oogkleur. Blauwe en grijze ogen hebben heel weinig melanine, terwijl ogen met een beetje meer melanine groen, hazelaar of lichtbruin zijn. Ogen met de meeste melanine zijn amber, medium bruin of donkerbruin.
Voor het geval je het je afvroeg, de pupil blijft normaal gesproken zwart, maar een cameraflitser die het netvlies verlicht, kan de pupil rood laten lijken. Ondertussen blijft het witte gedeelte (sclera) meestal wit, hoewel bepaalde aandoeningen kunnen leiden tot een gele of blauwe kleur en ontsteking een rode of roze tint kan genereren.
De rol van genen in oogkleur
Twee genen op één chromosoom spelen een sleutelrol in de oogkleur. Een chromosoom is een pakket DNA, het genetisch materiaal dat elke persoon uniek maakt. Verschillende andere genen dragen ook bij aan de oogkleur.
De oogkleur van ouders of andere familieleden kan aangeven wat de oogkleur van een baby zal zijn, maar genetische verschillen kunnen ertoe leiden dat een kind blauwe ogen heeft wanneer de ogen van de ouders bruin zijn. Met andere woorden, het kan moeilijk zijn om nauwkeurig te voorspellen wat de oogkleur van een baby zal zijn.
“Hoewel we vroeger dachten dat oogkleur voortkwam uit een relatief eenvoudig overervingspatroon, hebben wetenschappers de afgelopen jaren ontdekt dat het wordt bepaald door veel genen die in tandem werken. Bovendien kunnen kleine aanpassingen aan een gen resulteren in verschillende tinten in de iris,” aldus Popular Science.
Het duurt ongeveer een jaar voordat melanine zijn werk doet om te bepalen wat de oogkleur van een baby zal zijn, hoewel de verandering in oogkleur afneemt na het merkteken van zes maanden. De oogkleur kan echter zelfs tot in de volwassenheid veranderen.
Aandoeningen die de oogkleur kunnen veranderen
Sommige mensen worden geboren met of kunnen afwijkingen in de oogkleur ontwikkelen.
Minder dan 1% van de mensen in de wereld heeft ogen met twee verschillende kleuren, zoals een bruin oog en een blauw oog. Deze aandoening staat bekend als heterochromie, die ongelijke concentratie en distributie van melanine veroorzaakt. Heterochromie is vaak genetisch, maar het kan ook worden veroorzaakt door letsel, ontsteking of glaucoom.
Sommige baby’s worden geboren met een verzameling genetische aandoeningen die het Waardenburg-syndroom worden genoemd. Vaak toegeschreven aan genetische mutaties, kan dit syndroom veranderingen in oog-, huid- en haarkleur veroorzaken en gehoorverlies veroorzaken. Veel mensen met het syndroom van Waardenburg hebben lichtblauwe ogen of hebben twee verschillende oogkleuren. In sommige gevallen kunnen delen van één oog twee verschillende kleuren hebben.
Mensen met een andere aandoening, albinisme, hebben weinig of geen pigment in hun ogen, huid en haar. In sommige gevallen lijken mensen met albinisme rode of violette ogen te hebben.
LEES VERDER: Wat is iriscopie?
Pagina gepubliceerd op donderdag 4 maart 2021