Zijn maculaire degeneratie en de ziekte van Parkinson met elkaar verbonden?
Een recente studie gepubliceerd in het medische tijdschrift BMC Oogheelkunde concludeerde dat patiënten met leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) een hoger risico kunnen hebben op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson (PD). Bovendien is gebleken dat de ziekte van Parkinson geassocieerd is met een aantal andere oog- en zichtproblemen.
Resultaten van het onderzoek
De studie was gebaseerd in Taiwan en analyseerde meer dan 20.000 personen. Ongeveer de helft van de mensen in de studie werd gediagnosticeerd met leeftijdsgebonden maculaire degeneratie. De andere helft had geen AMD. Deze personen werden ongeveer vijf jaar gevolgd.
Na correctie voor andere factoren, ontdekten onderzoekers dat mannen en vrouwen die waren gediagnosticeerd met AMD een hoger risico hadden op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson gedurende de 12 jaar dat deze groep werd gevolgd.
Verhoogd risico voor bepaalde groepen
Voor personen ouder dan 60 met AMD die ook andere medische aandoeningen hadden, steeg het risico op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson aanzienlijk. Deze medische aandoeningen omvatten:
Mensen met AMD die ook bepaalde medicijnen gebruikten, bleken ook een veel hoger risico te lopen op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson. Deze medicijnen omvatten calciumantagonisten (vaak voorgeschreven voor hoge bloeddruk) en statines (vaak voorgeschreven voor een hoog cholesterolgehalte).
Wat is leeftijdsgebonden maculaire degeneratie?
AMD is een oogziekte die het centrum van uw gezichtsvermogen aantast. Het schaadt je vermogen om de details duidelijk te zien van waar je naar kijkt. AMD is de meest voorkomende oorzaak van verlies van het gezichtsvermogen bij volwassenen ouder dan 50.
Symptomen
Hoewel het zeldzaam is om blind te worden van deze aandoening, kan AMD een progressieve achteruitgang van het centrale zicht veroorzaken. Dit leidt tot problemen met het lezen van kleine lettertjes, autorijden of het duidelijk zien van gezichten.
Vroeg in de ziekte kan iemand met AMD geen symptomen ervaren. Daarom is het belangrijk om routinematige uitgebreide oogonderzoeken te plannen, met name voor personen ouder dan 50 jaar. Een oogarts kan eventuele veranderingen in uw ooggezondheid volgen en strategieën bieden om de progressie van deze aandoening te vertragen.
Oorzaak
AMD wordt veroorzaakt door een geleidelijke degeneratie van de macula, wat resulteert in een verminderde gezichtsscherpte. De macula bevindt zich in het midden van het netvlies, het lichtgevoelige weefsel dat de binnenste laag van de achterkant van het oog vormt.
De macula biedt ons meest gedetailleerde en scherpe zicht. Dit is de reden waarom taken die een duidelijk centraal zicht vereisen, zo ernstig worden beïnvloed.
Er zijn twee soorten AMD:
Droge AMD
Met de leeftijd kan de macula dunner worden, wat resulteert in droge of atrofische AMD. Kleine clusters van eiwitten, drusen genaamd, hopen zich op rond de macula.
Het is een langzaam voortschrijdende aandoening die zich over een periode van meerdere jaren door een vroeg, tussentijds en laat stadium ontwikkelt. Ongeveer 80% van de mensen met maculaire degeneratie hebben de droge vorm van AMD.
Natte AMD
Dit type AMD wordt “nat” genoemd vanwege bloed en vloeistof die kunnen lekken uit abnormale bloedvaten die onder het netvlies zijn gaan groeien. Littekens en weefselschade treden sneller op, wat resulteert in sneller verlies van het gezichtsvermogen dan bij de droge vorm van AMD.
Behandeling
Hoewel er geen behandeling is voor droge LMD, veroorzaakt het minder schade aan het netvlies dan natte LMD. Behandelingen voor natte LMD zijn beschikbaar. Deze richten zich op het vertragen van de groei van abnormale bloedvaten en de schade door vloeistoflekken en littekens.
Wat is de ziekte van Parkinson?
De ziekte van Parkinson is een progressieve hersenaandoening die een aantal fysieke en gedragsmatige tekenen en symptomen veroorzaakt. Deze tekenen en symptomen kunnen per individu verschillen.
De ziekte van Parkinson komt meestal voor bij mensen die ouder zijn dan 60 jaar. Tot 10% van de mensen met deze aandoening ervaart echter een vroeg begin, vóór de leeftijd van 50 jaar. De ziekte van Parkinson treft mannen twee keer zoveel als vrouwen. Maar de ziekte vordert sneller bij vrouwen en ze hebben meer kans om eraan te sterven.
Symptomen
De symptomen en tekenen van de ziekte van Parkinson ontwikkelen zich langzaam over een periode van meerdere jaren. De snelheid van progressie en de mate van deze symptomen variëren met elk individu. Veel voorkomende symptomen zijn:
-
Tremoren
-
Stijfheid
-
Oncontroleerbare fysieke bewegingen of vertraagde bewegingen
-
Moeite met lopen, gebrek aan armzwaaien tijdens het lopen en slechte balans
-
Moeite met praten of lack van gezichtsuitdrukking
-
Moeite met slikken
-
Vermoeidheid
-
Geheugenproblemen
-
Slaapproblemen, depressie en angst
Oorzaak
Een gebied van de hersenen dat de substantia nigra wordt getroffen door de ziekte van Parkinson. De zenuwcellen, of neuronen, in dat gebied van de hersenen raken beschadigd. Dit resulteert in lage niveaus van de neurotransmitter dopamine in de hersenen. Wetenschappers onderzoeken wat de oorzaak is van dit gebeuren.
Abnormale eiwitten, Lewy-lichamen genoemd, hopen zich op in de neuronen van de substantia nigra bij patiënten met de ziekte van Parkinson. Een bepaald eiwit dat niet door cellen kan worden afgebroken, wordt geclusterd gevonden in deze Lewy-lichamen. Dit eiwit wordt alfa-synucleïne (a-synucleïne) genoemd. Het is een belangrijk aandachtspunt van het huidige onderzoek naar de ziekte van Parkinson.
Behandeling
Mensen die zijn gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson moeten nauw samenwerken met hun arts. Samen kunnen ze de juiste therapieën vinden om hun aandoening te helpen beheersen.
Op dit moment zijn medicijnen die helpen om het niveau van dopamine in de hersenen te verhogen de typische behandelingskuur. Hoewel deze medicijnen de symptomen verbeteren, vertragen ze de progressie van de ziekte niet.
Wat zijn de overeenkomsten tussen AMD en de ziekte van Parkinson?
AMD en de ziekte van Parkinson hebben enkele overeenkomsten in hoe ze het lichaam beïnvloeden en beschadigen.
Zowel de ziekte van Parkinson als leeftijdsgebonden maculaire degeneratie zijn degeneratief en hebben oudere leeftijd als risicofactor. Bovendien overlappen deze twee voorwaarden elkaar op de volgende manieren:
Dopamine
Zowel het netvlies als de hersenen zijn afhankelijk van de neurotransmitter dopamine om hun functies uit te voeren. Dopamine niveaus worden laag bij de ziekte van Parkinson.
Lage niveaus van dopamine kunnen de zenuwcellen in het netvlies beïnvloeden. Dit omvat het verminderen van hun vermogen om informatie langs het visuele pad te verzenden.
Ontsteking
Ontsteking is een immuunrespons om het lichaam te helpen schadelijke stoffen te verwijderen en om gewond weefsel te genezen. Een aantal studies hebben aangetoond dat neurodegeneratie en ontsteking een rol spelen bij zowel AMD als PD.
Complementfactoren zijn eiwitten die het immuunsysteem helpen door antilichamen te ondersteunen. Deze eiwitten verhogen ook de ontsteking. En ze zijn in hoge concentraties gevonden bij mensen met AMD.
Autofagie disfunctie
Autofagie is hoe het lichaam puin opruimt. Als dit puin niet wordt opgeruimd, kan celbeschadiging optreden. Zenuwcellen (neuronen) zijn bijzonder gevoelig omdat ze niet veel omzet hebben.
Autofagie disfunctie wordt verondersteld bij te dragen aan de abnormale accumulatie van eiwitten in zowel AMD als PD.
Oxidatieve stress
Ontsteking en autofagie disfunctie veroorzaken beide oxidatieve stress. Dit is een onbalans tussen de productie van schadelijke vrije radicalen (zeer reactieve zuurstofmoleculen) en het vermogen van het lichaam om ze tegen te gaan met antioxidanten.
De hersencellen en netvliescellen verbruiken beide een grote hoeveelheid zuurstof. Als gevolg hiervan wordt oxidatieve stress vaak aangetroffen in AMD en PD. Na verloop van tijd kan een teveel aan vrije radicalen als gevolg van oxidatieve stress leiden tot deze en andere ziekten, evenals versnelde veroudering van weefsels.
Verdunning van de retinale zenuwvezellaag (RNFL)
De RNFL is een laag van het netvlies die is samengesteld uit cellen die retinale ganglioncellen worden genoemd. Deze cellen vormen vervolgens de oogzenuw, die het oog met de hersenen verbindt.
Optische coherentietomografie (OCT) is een test die de dikte van de retinale zenuwvezellaag detecteert. Veel OCT klinische studies hebben aangetoond dat geavanceerde AMD geassocieerd is met een dunnere retinale zenuwvezellaag.
OCT-studies hebben aangetoond dat personen met de ziekte van Parkinson ook een verdunning van de RNFL ervaren. In feite, hoe langer een persoon PD heeft, hoe groter de hoeveelheid verdunning die kan optreden. Wetenschappers geloven dat dit te wijten is aan schade aan de neurale cellen in het netvlies die het gevolg is van de neurodegeneratie veroorzaakt door PD.
Artsen hebben ontdekt dat het meten van de RNFL-dikte met behulp van OCT een nuttig hulpmiddel kan zijn bij het volgen van de progressie van de ziekte van Parkinson en geavanceerde AMD.
Moeite met lezen veroorzaakt door AMD en PD
Mensen met AMD vinden dat lezen moeilijk kan worden. Dit komt omdat hun centrale zicht dat details en de scherpste gezichtsscherpte biedt, is verminderd.
Sommige mensen met de ziekte van Parkinson vinden ook dat lezen diffisch wordtUlt. Dit komt omdat de ziekte oogbewegingen beïnvloedt die belangrijk zijn voor het lezen:
-
Convergentie oogbewegingen –Dit zijn naar binnen gerichte oogbewegingen bij het van dichtbij bekijken van iets, zoals een boek of een tablet. PD vermindert het vermogen van een individu om zijn ogen te convergeren wanneer hij van dichtbij kijkt (convergentie-insufficiëntie). En dit resulteert in dubbelzien.
-
Saccadische oogbewegingen – Deze snelle oogbewegingen helpen een lezer van de ene regel tekst naar de volgende te springen en kunnen traag worden in PD.
-
Achtervolging oogbewegingen – Deze treden op wanneer uw ogen een bewegend object volgen. Afnemend achtervolgingsvermogen maakt het moeilijk voor iemand om scrollende tekst te lezen.
Andere oog- en zichtproblemen die verband houden met de ziekte van Parkinson
De ziekte van Parkinson wordt geassocieerd met verschillende problemen met het gezichtsvermogen. Er is een hoger risico op slechtziendheid omdat het neurodegeneratie kan veroorzaken, zowel op het netvlies als in het deel van de hersenen dat het gezichtsvermogen verwerkt – de visuele cortex.
Symptomen veroorzaakt door neurodegeneratie
-
Dubbelzien – Dit komt door verminderde controle van oogspieren.
-
Arm kleurenzicht – Dit beïnvloedt vaak het vermogen om blauw en geel waar te nemen.
-
Verminderd ruimtelijk inzicht – Dit komt door neurodegeneratie in de visuele cortex.
-
Daalde contrastgevoeligheid – Dit heeft vaak invloed op het gezichtsvermogen bij weinig licht.
-
Blefarospasme – Dit kan ervoor zorgen dat de oogleden moeite hebben met openen.
-
Daalde knippersnelheid – Dit kan leiden tot droge ogen en blefaritis (ooglidontsteking met irritatie en ongemak tot gevolg).
-
Arm diepteperceptie – Dit kan het lopen op trappen en andere oppervlakken moeilijk maken.
Bijkomende zichtproblemen
-
Wazig zicht – Dit kan iemands vermogen om veilig te zien en te bewegen aantasten.
-
Moeite met aanpassen aan lichtveranderingen – Dit kan het moeilijk maken om te zien wanneer u van de ene kamer naar de andere gaat of van locatie verandert tussen binnen en buiten.
Fluctuerende problemen met het gezichtsvermogen en het gezichtsvermogen kunnen het risico op vallen verhogen bij mensen met de ziekte van Parkinson die een onstabiele houding en gang hebben.
Hoe een oogarts kan helpen
Het is belangrijk op te merken dat oog- en zichtproblemen niet alleen van invloed zijn op het leesvermogen van een persoon. Ze kunnen ook een grote invloed hebben op het vermogen om activiteiten van het dagelijks leven uit te voeren. Als gevolg hiervan is het ontvangen van routinematige oog- en zichtzorg essentieel voor mensen met AMD en de ziekte van Parkinson.
Oogonderzoeken voor de ziekte van Parkinson
Het is belangrijk voor een persoon met PD om een groep vertrouwde artsen te hebben. Dit omvat een huisarts, een neuroloog en een oogarts, zoals een neuro-oogarts. Naast het controleren van uw ooggezondheid, kunnen sommige zicht- en oogsymptomen door uw oogarts worden behandeld:
-
Eén visie bril en bifocale bril– Om ongecorrigeerde brekingsfout aan te pakken
-
Prisma bril– Om dubbelzien te helpen corrigeren
-
Getint bril– Om te helpen bij visuele en sensorische tekorten
-
Kunsttherapie – Om te helpen bij visuele en sensorische tekorten
-
Blefaritis behandeling– Met dekselscrubs, warme kompressen en voorgeschreven zalven
-
Droge ogen behandeling– Met kunsttranen of zalven
-
Botulinetoxine injectie – Om blefarospasme te verlichten
Oogonderzoeken voor leeftijdsgebonden maculaire degeneratie
Patiënten met LMD moeten routinematig worden gevolgd door een oogarts. Afhankelijk van het type en de ernst van maculaire degeneratie, zijn er een aantal verschillende AMD-behandelingen. Deze behandelingen kunnen het gezichtsvermogen behouden en de progressie van de ziekte vertragen.
Waarom zou ik routinematig oogonderzoeken moeten doen als ik de ziekte van Parkinson of AMD heb?
Het is essentieel om routinecontroles te plannen met zowel uw oogarts als uw huisarts.
Zowel AMD als PD zijn degeneratieve aandoeningen. Ze hebben ook een aantal gemeenschappelijke ziekteroutes en hebben meer kans om op te treden met de leeftijd. Uw artsen kunnen uw gezondheid controleren en begeleiding bieden om ervoor te zorgen dat uw ogen en lichaam zo gezond mogelijk zijn.
Een recente studie heeft bleek dat patiënten met AMD een hoger risico hebben op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson dan degenen die geen AMD hebben. Maar dit betekent niet dat als je AMD hebt, je de ziekte van Parkinson zult ontwikkelen. De studie concludeert eenvoudigweg dat u zich op een enigszins hoger risico.
Naast AMD komen problemen met het gezichtsvermogen over het algemeen vaker voor bij mensen met de ziekte van Parkinson. Deze omvatten dubbelzien, slecht kleurenzicht, verminderde contrastgevoeligheid, verminderd ruimtelijk inzicht, slechte dieptewaarneming, droge ogen en blefaritis.
De beste manier om voor uw gezichtsvermogen en ooggezondheid te zorgen met AMD of PD is om routinematig te worden gecontroleerd door een gekwalificeerde oogarts. Als het meer dan een jaar geleden is sinds uw laatste oogonderzoek, onderneem dan stappen om een uitgebreid oogonderzoek te plannen.
Pagina gepubliceerd op woensdag 13 juli 2022