Wat is ametropie?
Ametropie is de medische term voor de aanwezigheid van refractiefouten in de ogen. Het treedt op wanneer het oog niet in staat is om lichtstralen van een object rechtstreeks op het netvlies te richten om een duidelijk beeld te geven. Ametropie omvat refractieve fouten als gevolg van bijziendheid, verziendheid en astigmatisme.
Brekingsfouten treden op wanneer het oog lichtstralen van een afstandsobject niet rechtstreeks op het netvlies kan richten. Bij bijziendheid (bijziendheid) komen de lichtstralen tot een focus voor het netvlies. Bij verziendheid (verziendheid) komen lichtstralen tot een focus achter het netvlies. Bij astigmatisme richten lichtstralen zich op verschillende punten, in plaats van op een enkel punt.
Hoe beïnvloedt ametropie het leven van mensen over de hele wereld?
Ametropie is het meest voorkomende oogprobleem bij mensen van alle leeftijden over de hele wereld. Een recent overzicht van slechtziendheid en blindheid over de hele wereld wees uit dat ongecorrigeerde refractiefouten verantwoordelijk waren voor visuele beperkingen bij meer dan 100 miljoen mensen wereldwijd. Blindheid werd gevonden bij bijna 7 miljoen mensen. Dit is het equivalent van bijna één op de 100 mensen in de wereld met verminderd of verloren gezichtsvermogen als gevolg van ametropie.
Ongecorrigeerde ametropie heeft talloze negatieve uitkomsten voor individuen, hun families en de samenleving in het algemeen. Armoede en slechte toegang tot oogzorg voorkomen dat veel mensen over de hele wereld een behandeling krijgen om hun refractiefout te corrigeren. Dit heeft een rimpeleffect van verminderde sociaaleconomische status voor deze personen en hun families. Onderwijs en werkgelegenheid worden beperkt voor degenen die lijden aan ametropie.
Dankzij het toenemende bewustzijn en medische bereik daalde de prevalentie van slechtziendheid en blindheid als gevolg van ametropie met bijna een derde van 1990 tot 2010.
GERELATEERD LEZEN: Visuele beperkingen over de hele wereld
Wat zijn de oorzaken bijziendheid, verziendheid en astigmatisme?
Bijziendheid
Bij bijziendheid worden lichtstralen die de ogen binnenkomen gericht op een punt voor het netvlies. Dit resulteert in wazig zicht op afstand. “Refractieve bijziendheid” kan te wijten zijn aan een hoornvlies of lens die te steil gebogen is. Het kan ook te wijten zijn aan het feit dat de lens te dicht bij het hoornvlies staat. Vaker is bijziendheid het gevolg van het feit dat de oogbol te lang is in verhouding tot de focuskracht van het oog. Dit staat bekend als ‘axiale bijziendheid’. Axiale bijziendheid is de meest voorkomende vorm van bijziendheid bij kinderen.
Bijziendheid wordt in veel landen beschouwd als de meest voorkomende oorzaak van refractiefouten. Onderzoekers hebben ontdekt dat de prevalentie van bijziendheid toeneemt met verschillende factoren:
Een alarmerende wereldwijde trend is de toegenomen prevalentie van bijziendheid. Vooral in sommige Oost-Aziatische landen hebben onderzoekers ontdekt dat bijna vier op de vijf volwassenen ouder dan 18 jaar bijziend zijn. Hoewel niet zo hoog, is de trend voor toenemende bijziendheid ook opgetreden op het westelijk halfrond. Volgens de American Optometric Association treft bijziendheid bijna een op de drie Amerikanen.
Er zijn veel strategieën voorgesteld om het begin van bijziendheid te vertragen of de progressie ervan te vertragen, waaronder:
-
Meer buitentijd
-
Topische lage dosis atropine
-
Nieuwe bijziendheidscontrolebril
-
Bifocale en multifocale toevoegingslenzen
-
Overnachting orthokeratologie
-
Multifocale en dual focus contactlenzen
Deze strategieën zijn van cruciaal belang omdat hoge bijziendheid het risico op zichtbedreigende aandoeningen kan verhogen. Deze omvatten netvliesloslating, retinale tranen, vroeg begin van bepaalde cataracten, glaucoom en myopie maculopathie. Als zodanig heeft de toename van de prevalentie van bijziendheid over de hele wereld geleid tot gemiste kansen en productiviteit voor miljoenen wereldwijd.
Verziendheid
Bij verziendheid worden lichtstralen die van een afstand de ogen binnenkomen, gericht op een punt achter het netvlies. Dit resulteert in een wazig beeld. De meest voorkomende oorzaak van verziendheid is dat de oogbol te kort is ten opzichte van de scherpstelkracht van het hoornvlies en de lens.
De prevalentie van verziendheid in de VS is ongeveer één op de 10 Amerikanen. Bij baby’s is verziendheid de meest voorkomende brekingsfout. Deze verziendheid neemt meestal binnen een paar jaar af naarmate de baby de peutertijd bereikt.
De huidige trends van refractieve fouten over de hele wereld geven aan dat de prevalentie van verziendheid laag is in vergelijking met bijziendheid.
Astigmatisme
Astigmatisme is het gevolg van de brekingsfout van het oog dat anders is in de meridianen van het oog. Meestal is het te wijten aan de kromming van het hoornvlies of lens enigszins onregelmatig. De correctie die nodig is om astigmatisme te corrigeren is complexer dan een eenvoudige bolvormige correctie van bijziendheid of verziendheid.
Factoren die het risico op astigmatisme verhogen, zijn onder meer:
ZIE GERELATEERD: Kan astigmatisme bijziendheid veroorzaken?
Wat is het risico van het niet detecteren van ametropie bij baby’s en kinderen?
Kinderen realiseren zich misschien niet dat hun wazige zicht niet normaal is, omdat ze geen ander referentiepunt hebben. Als gevolg hiervan kan ametropie onopgemerkt blijven. Ongecorrigeerde refractiefout kan jonge kinderen in gevaar brengen voor een aandoening die amblyopie (“lui oog”) wordt genoemd. Deze aandoening kan worden behandeld als deze vroeg wordt ontdekt. Maar als het te laat wordt ontdekt, kan dit resulteren in een levenslange verminderde gezichtsscherpte en diepteperceptie.
Het is belangrijk om te zoeken naar tekenen zoals het vermijden van activiteiten in de buurt van het werk, loensen, korte aandachtsspanne en vermoeide ogen bij kinderen. Kinderen kunnen slecht presteren op school of in de sport als gevolg van symptomen als gevolg van ametropie. Visuele screenings zijn nuttig bij het opsporen van brekingsfouten. Maar een grondig onderzoek met een oogarts is noodzakelijk om ametropie op te sporen en te behandelen.
Wat zijn de symptomen van ametropie?
Ametropie kan dagelijkse taken moeilijk maken. Lezen, sporten, veilig koken en veilig rijden vragen allemaal om helder zicht. Symptomen van ongecorrigeerde ametropie zijn onder meer:
Hoe wordt ametropie gecorrigeerd?
Detectie van brekingsfouten treedt meestal op wanneer een persoon wazig zicht opmerkt. Bij kinderen kan het worden gevonden door schoolscreenings, ouderobservatie, de klachten van een kind of jaarlijkse bezoeken aan de oogarts.
Ametropie kan worden gecorrigeerd met:
Kan ametropie worden voorkomen?
Studies hebben aangetoond dat blootstelling buitenshuis het begin van bijziendheid kan vertragen. Oogartsen zijn begonnen aan te bevelen dat kinderen elke dag 80-120 minuten (ongeveer 2 uur) buiten doorbrengen. Dit kan het risico op bijziendheid verminderen.
Bovendien zijn er verschillende strategieën gevonden om de progressie van bijziendheid te vertragen, waaronder:
-
Lage dosis atropine druppels in de ogen gedruppeld voor het slapengaan
-
Multifocale en concurrerende onscherpe brillen en contactlenzen
-
Overnachting orthokeratologie
Bovendien kunnen veranderingen in levensstijl de vermoeidheid van de ogen verminderen en goede visuele gewoonten bevorderen. Deze omvatten:
-
Pauzes nemen bij het doen van bijna werk om vermoeide ogen te verminderen. (Probeer de 20-20-20-regel: kijk elke 20 minuten, gedurende 20 seconden, naar iets op minstens 20 voet afstand.)
-
Houd leesmateriaal niet te dichtbij. (Probeer de elleboogregel: houd leesmateriaal minstens zo ver weg als de afstand van je gezicht tot je elleboog.)
-
Verminder of beperk de schermtijd.
-
Gebruik de juiste verlichting. Houd het licht gericht op je bureau, niet op je ogen.
De eerste stap naar het beheer van een refractieve fout is een uitgebreid oogonderzoek met een gekwalificeerde oogarts. Onderzoek naar het voorkomen of verminderen van de progressie van ametropie, met name bijziendheid, is aan de gang. Uw oogarts kan de meest geschikte manier van handelen aanbevelen na een volledige evaluatie.
Pagina gepubliceerd op dinsdag 12 oktober 2021
Medisch beoordeeld op zondag 13 februari 2022