Wat is arcus senilis?
Arcus senilis is de medische terminologie voor een dunne grijze of witte ring die vaak na ongeveer 60 jaar rond het gekleurde deel van de ogen van mensen verschijnt. Arcus senilis is meestal geen ernstig probleem: het vormt geen bedreiging voor het gezichtsvermogen, hoewel het bij sommige mensen een teken kan zijn van andere gezondheidsproblemen.
Als jij of iemand die je kent merkt dat het gekleurde deel van je ogen een kleine ring aan de randen begint te ontwikkelen, zul je je zeker afvragen wat er aan de hand is.
-
Wat is de definitie van arcus senilis?
-
Welke delen van het oog zijn betrokken bij arcus senilis?
-
Wat zijn de oorzaken arcus senilis?
-
Wanneer kan het een gevaar voor de gezondheid opleveren?
-
Hoe diagnosticeren oogartsen het?
-
Hoe zit het met behandelingsopties?
Wat betekent arcus senilis?
Arcus senilis komt van de Latijnse termen voor “boog” en “ouderen” (het wordt arcus juvenilis genoemd als het jongere mensen overkomt). Arcus senilis is een variëteit van cornea arcus.
Welke delen van het oog worden aangetast door arcus senilis?
Arcus senilis beïnvloedt verschillende structuren in het oog. Laten we eens kijken hoe deze structuren werken:
-
Hoornvlies. De transparante halve koepel bedekt de voorkant van de oogbol. Het hoornvlies helpt lichtgolven te buigen om een beeld op het netvlies te creëren, dat lichtgolfgegevens naar de zichtcentra van de hersenen stuurt. Corneale arcus is een overkoepelende term voor ringvormen die zich vormen in alle leeftijdsgroepen.
-
Sclera. Het witte gedeelte van het oog. Arcus senilis gebeurt op de kruising van het hoornvlies en de sclera.
-
Limbus. Het verbindingspunt tussen het hoornvlies en de sclera.
-
Limbale vaten. Kleine structuren in de limbus die verbinding maken met de bloedsomloop.
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat arcus senilis zich in de iris bevindt, die oogkleur bevat en de werking van de pupil regelt. Arcus senilis is echter beperkt tot het hoornvlies en de limbus.
Wat zijn de primaire oorzaken van arcus senilis?
De grijze of witte rand die arcus senilis vormt, bestaat uit kleine vetdeeltjes die lipiden worden genoemd. Meestal begint het aan de boven- en onderkant van het hoornvlies en groeit het vervolgens uit tot een volledige cirkel.
Het is niet helemaal duidelijk waarom het hoornvlies arcus senilis ontwikkelt. Wetenschappers vermoeden dat het komt omdat de limbus, de rand waar het hoornvlies aansluit op het wit van het oog, verandert naarmate mensen ouder worden. Stukjes vet uit de rest van het lichaam komen op de een of andere manier in de limbus om arcus senilis te creëren. Normaal gesproken reizen lipiden in de bloedbaan; daarom meten bloedonderzoeken uw lipideniveaus. Maar het hoornvlies heeft geen bloedvaten, dus waar zouden de lipiden vandaan kunnen komen?
Welnu, de limbus heeft kleine structuren die limbale bloedvaten worden genoemd en die een verbinding met de bloedbaan mogelijk maken. De consensus onder wetenschappers is dat naarmate mensen ouder worden, limbale vaten poriën ontwikkelen waardoor lipiden uit het bloed in de rand van het hoornvlies kunnen lekken.
Is arcus senilis gevaarlijk?
Arcus senilis komt meestal voor bij mensen van 60 jaar en ouder. Inderdaad, meer dan zeven van de 10 mensen ontwikkelen arcus senilis na de leeftijd van 60.
Mensen van Zuid-Aziatische en Afrikaanse afkomst hebben meer kans om arcus senilis te ontwikkelen. Het is ook vaker bij mannen dan bij vrouwen. Mannen hebben ook de neiging om een grotere arcus te hebben. Bilaterale arcus senilis, die in beide ogen voorkomt, is de meest voorkomende versie. Unilaterale, of een-oog, arcus senilis is veel minder waarschijnlijk, maar kan gevaarlijker zijn, omdat het een symptoom is van gevorderde carotis vaatziekten.
Gelukkig vormt bilaterale arcus senilis een dunne ring in elk oog en zit daar dan gewoon. Arcus senilis is in wezen goedaardig, wat betekent:
-
Het groeit niet verder dan een bepaalde grootte.
-
Het zorgt er niet voor dat weefsels afbreken of verzwakken.
-
Het heeft geen invloed op het gezichtsvermogen of de gezichtsscherpte.
Toch zijn er situaties waarin arcus senilis een reden tot bezorgdheid is. Het kan bijvoorbeeld een teken zijn van een hoog cholesterolgehalte als het bij jongere mensen verschijnt. Hoog cholesterol wordt beschouwd als een risicofactor voor hartaandoeningen en andere cardiovasculaire aandoeningen. Dat betekent dat mensen onder de 60 – en vooral mannen onder de 40 – die arcus senilis ontwikkelen, hoogstwaarschijnlijk worden geadviseerd om hun huisarts hun algehele cardiovasculaire gezondheid te laten beoordelen.
Onderzoekers zijn verdeeld over de vraag of arcus senilis een nauwkeurige voorspeller is voor hart- en vaatziekten bij mensen van elke leeftijd. Meerdere studies hebben tegenstrijdige resultaten gegenereerd bij het testen van deze hypothese.
Wat zijn de symptomen van arcus senilis?
Meestal is er slechts één primair symptoom: een lichtgrijze of witte lijn aan de boven- en onderkant van de hoornvliezen, die ze uiteindelijk omringt. Misschien merkt u het zelf op, of een oogarts kan het detecteren terwijl u uw oog scant met een spleetlampapparaat.
Hoe behandelen artsen arcus senilis?
Omdat arcus senilis geen risico vormt voor het gezichtsvermogen, controleren artsen het meestal, maar starten ze geen behandelingen. Uw arts kan echter aanbevelen dat u een bloedtest krijgt om het cholesterolgehalte in uw bloed te meten.
Moet u contact opnemen met uw arts als u arcus senilis opmerkt?
Als u ouder bent dan 60, kan een kleine grijze of witte ring rond uw hoornvliezen op natuurlijke wijze gebeuren, wat geen risico vormt voor uw zichtsysteem. Als het echter in slechts één oog gebeurt, moet u er zeker een arts over raadplegen.
Als u al een tijdje geen oogarts hebt gezien en u moet uw gezichtsvermogen toch laten controleren, kunnen arcus senilis-symptomen een goede reden zijn om een afspraak te maken.
Als u jonger bent dan 60 of deze ring in het oog (en) van uw kind ziet verschijnen, moet deze echter worden gecontroleerd. Op zijn minst wilt u waarschijnlijk een lipidenpanelbloedtest om een update te krijgen over het risico op hart- en vaatziekten.
Pagina gepubliceerd op dinsdag 16 februari 2021