Blepharochalasis

Thuis
Voorwaarden | Blepharochalasis

jongen met oedeem van het bovenooglid (blepharochalasis)

Gezwollen oogleden door overmatige vochtophoping (oedeem) kunnen om verschillende redenen optreden, zoals allergieën, infecties of verwondingen. Ze kunnen ook een teken zijn van blepharochalasis, een zeldzame aandoening die bij minder dan 200.000 mensen in de VS wordt gediagnosticeerd.

Blepharochalasis (uitgesproken als “blef-ah-ro KAL-ah-sis”) is een zeldzame aandoening waarbij oogleden terugkerende aanvallen van oedeem ervaren. Een zwellingsaanval kan:

  • Meerdere keren per jaar voorkomen. De zwelling van het ooglid wordt verergerd en gaat dan in remissie. Deze verslechterende-subsidiërende cyclus kan vaak voorkomen.

  • Duurt een paar uur tot een paar dagen.

  • Aantasting van de bovenste en/of onderste oogleden en in één (unilaterale) of beide (bilaterale) ogen.

  • Begin in de kindertijd en kan doorgaan in de adolescentie en volwassenheid, afnemend in frequentie naarmate de jaren verstrijken.

  • Beïnvloed mannen en vrouwen, zonder voorkeur voor het ene geslacht boven het andere.

  • Uiteindelijk leiden tot ooglid laxiteit, met herhaalde oedeem episodes, waarbij de oogleden zo slap worden dat ze de gezichtsvelden verduisteren.

Blepharochalasis kan leiden tot functionele problemen, zoals het verduisteren van het gezichtsvermogen of cosmetische problemen, zoals bagginess.

Oorzaken van blepharochalasis

Blepharochalasis is een zeldzame aandoening en de oorzaak is onbekend. Genetica of erfelijkheid kunnen worden beschouwd als risicofactoren als het gaat om blepharochalasis, in die zin dat ze de aandoening niet direct veroorzaken, maar de kans op het ontwikkelen ervan kunnen vergroten.

In het licht van geen specifieke oorzaken of risicofactoren, zijn er enkele mogelijke triggers – dingen die kunnen voorafgaan aan een ooglidoedeemaanval – die enig licht kunnen werpen op waarom blepharochalasis optreedt. Deze triggers omvatten, maar zijn niet beperkt tot:

  • Hormonale veranderingen tijdens de puberteit zoals menstruatie.

  • Ooglidontsteking als gevolg van omgevingsfactoren (blootstelling aan wind, insectenbeten of allergieën, enz.) of gedragsfactoren (huilen, vermoeidheid, emotionele stress, enz.).

  • Afname of verlies van elastische vezels in het ooglidweefsel.

  • Bovenste luchtweginfecties.

  • Koorts.

  • Ooglidtrauma door letsel of ziekte.

  • Immunoglobuline A (IgA) zet zich af in de huid van het ooglid.

Tekenen en symptomen van blepharochalasis

Een duidelijk uiterlijk teken van blepharochalasis is zwelling waarbij vloeistoffen zich ophopen in en rond de ooglidweefsels. Wanneer geprikt, laat de aangetaste huid geen inkeping achter (niet-puttend oedeem genoemd).

Deze terugkerende aanvallen van exacerbatie gevolgd door remissie kunnen een tol eisen van de ooglidhuid, waardoor het uiterlijk verandert. Sommige tekenen en symptomen van blepharochalasis zijn:

  • Dunne en gerimpelde huid – Het resultaat van meerdere oedeemaanvallen kan de ooglidhuid zo uitgerekt achterlaten dat het lijkt op gerimpeld bakpapier.

  • Bagginess – Door herhaaldelijk uitrekken verliest de ooglidhuid geleidelijk zijn vorm en effectiviteit (atrofie), wat resulteert in overbodige huidplooien.

  • Verkleurde en/of spataderen Na verloop van tijd, als de oedeemaanvallen opnieuw optreden, kan ooglidpigmentatie roodbruine of bronskleurige afzettingen krijgen, evenals zichtbare draadachtige rode lijnen (teleangiëctasieën).

  • Afwezigheid van pijn In tegenstelling tot zwelling geassocieerd met ontsteking, is dit type zwelling van het ooglid niet pijnlijk, hoewel overtollig vocht vastzit in de weefsels en niet goed kan afvoeren.

  • Verduisterd zicht De zwelling kan het gezichtsvermogen verstoren, waardoor de bovenste oogleden “zwaar” aanvoelen en de onderste oogleden abnormaal gepositioneerd raken. Bovendien kan de lakse huid die optreedt na herhaalde aanvallen de bovenste oogleden zo slap maken dat ze over de rand van het oog naar beneden hangen, waardoor gezichtsvelden worden beperkt of verduisterd.

  • Oogirritaties Na verloop van tijd kunnen de onderste oogleden naar binnen vouwen (entropion), waardoor wimpers tegen de oogbol wrijven of naar buiten (ectropion), waardoor de traandrainage wordt beïnvloed.

Gezwollen oogleden geassocieerd met blepharochalasis worden vaak verward met gezwollen oogleden omdat ze een vergelijkbaar uiterlijk hebben. Bij blepharochalasis is de zwelling echter hoogstwaarschijnlijk tijdelijk; terwijl gezwollen oogleden permanent kunnen zijn. De ooglidzak of atrofie van blepharochalasis kan ook worden verward met ptosis. Bij ptosis is de oogspier die verantwoordelijk is voor het openen van het bovenste ooglid echter zwak of verlamd, wat het hangen veroorzaakt. Ptosis kan voorkomen bij andere aandoeningen, zoals blefarrochalasis, dermatochalasis of blefaritis.

Als u een van deze tekens en sympt presenteertoms, of als ze aanhouden, verergeren of veranderen, is het belangrijk dat u uw oogarts bezoekt.

Blepharochalasis vs. dermatochalasis vs. blefaritis

Blepharochalasis lijkt op andere ooglidaandoeningen, met name elementen van de laksheid met dermatochalasis en van ontsteking met blefaritis. Het is belangrijk voor oogartsen om dermatochalasis en blefaritis uit te sluiten om blepharochalasis correct te diagnosticeren.

Hier zijn de kenmerken van elk:

Blepharochalasis

Blepharochalisis verwijst naar episodische aanvallen van ooglidoedeem. Het ooglid is tijdelijk gezwollen door de ophoping van vocht en na verschillende herhaalde episodes wordt het uitgerekt, rimpelig en / of verkleurd. Anders dan zwelling, heeft blepharochalasis de neiging om geen andere klassieke kenmerken van ontsteking te hebben, zoals pijn of roodheid. De behandeling omvat een operatie die blepharoplastie wordt genoemd.

Dermatochalasis

Dermatochalasis is een aandoening die resulteert in overtollige ooglidhuid veroorzaakt door een afname van elastine, een eiwit in bindweefsels. Bovenste en onderste oogleden kunnen permanent doorzakken en na verloop van tijd kan deze overtollige huid merkbaar zijn, vooral bij oudere mensen. Als het wordt geprikt of uitgerekt, knapt de aangetaste huid niet gemakkelijk terug. Dermatochalasis wordt behandeld door blepharoplastie.

Blefaritis

Blefaritis omvat zwelling van het ooglid door verstopte olieklieren langs de rand van het ooglid in de buurt van de wimpers (meibomische klieren). Een veel voorkomende aandoening, het is te wijten aan bacteriële infectie of allergieën. Tijdens een aanval is de huid van het aangedane ooglid ontstoken en kan worden geassocieerd met pijn, roodheid, jeuk, scheuren of steken. Behandeling komt in de vorm van zelfzorg, zoals het gebruik van bevochtigende oogdruppels of antibiotische zalf, zoals aanbevolen door een oogarts.

Behandeling van blepharochalasis

Blepharochalasis kan niet worden voorkomen of genezen. Het kan echter worden behandeld door blepharoplastie. Zoals met alle oogproblemen, zijn vroege diagnose en behandeling de beste manieren van handelen.

Bij blepharochalasis wordt het zicht zelf niet beïnvloed; als gevolg van herhaalde oedeemepisoden kan het ooglid echter veranderingen ondergaan die alleen een operatie kan corrigeren.

Chirurgie voor blepharochalasis

Veranderingen in oogleden als gevolg van blepharochalasis – verduisterd zicht of oogirritaties – kunnen een operatie vereisen om te corrigeren. Indien medisch noodzakelijk geacht om functionele redenen, kan de verzekering deze procedures dekken of gedeeltelijk dekken.

Chirurgie kan ook uiterlijke problemen corrigeren die vroegtijdige verouderingsproblemen kunnen veroorzaken, zoals bagginess, verkleuring of spataderen. Als het als cosmetisch of electief wordt beschouwd, dekt de verzekering het mogelijk niet.

Blepharoplastie kan functionele of cosmetische problemen verminderen of elimineren die optreden als gevolg van de oedeemaanvallen. Meestal wordt een operatie voor blepharochalasis gepland terwijl het ooglid zich in de remissiefase bevindt.

LEES VERDER: Wat is conjunctivochalasis?