–
Welk deel van de hersenen bestuurt het gezichtsvermogen?
De hersenen bestaan uit vier hoofdsegmenten die kwabben worden genoemd. De frontale kwab vooraan, de pariëtale kwab aan de bovenkant, de temporale kwab aan de onderkant en de occipitale kwab die de achterkant omhoog trekt. Al onze zintuigen, gedachten en acties beginnen in een van deze kwabben.
De meeste visuele functies worden gecontroleerd in de occipitale kwab, een klein deel van de hersenen aan de achterkant van de schedel. Maar het verwerken van het gezichtsvermogen is geen eenvoudige taak, dus andere delen van de hersenen moeten ook meedoen.
De occipitale kwab, het zichtcentrum
De occipitale kwab is als enige verantwoordelijk voor het observeren en verwerken van de onbewerkte beeld “gegevens” die vanuit de buitenwereld door de ogen worden verzonden.
Om die reden kunnen verwondingen of ziekten die de occipitale kwab beïnvloeden, leiden tot verschillende niveaus van visuele stoornissen of zelfs blindheid.
ZIE GERELATEERD: Maakt het verliezen van je visie je andere zintuigen sterker?
De pariëtale en temporale kwabben
We kunnen niet over de occipitale kwab praten zonder deze twee een beetje krediet te geven. Hoewel de occipitale kwab het grootste deel van de visuele belasting draagt, zijn het de pariëtale en temporale kwabben die ons helpen te begrijpen wat we zien.
De pariëtale kwab speelt een grote rol in de visuospatiale cognitie, ons vermogen om de fysieke ruimte om ons heen te herkennen en aan te passen. Dit omvat vaardigheden zoals diepteperceptie, navigatie en beweging.
Wanneer u het kanaal op tv wilt wijzigen, gebruikt u eerst de occipitale kwab om de afstandsbediening te zien. Maar de visuospatiale herkenning van de pariëtale kwab wordt gebruikt om te meten hoeveel afstand er is tussen u en de afstandsbediening – een belangrijk detail zodra u besluit ernaar te reiken.
De temporale kwab controleert het geheugen; het kent betekenis toe aan de beelden die we zien. Nadat de occipitale kwab het beeld van de tv-afstandsbediening heeft geregistreerd, herinneren structuren in de temporale kwab ons er onbewust aan dat de afstandsbediening wordt gebruikt om het kanaal te veranderen, dat deze op de tv moet worden gericht en op welke knop we moeten drukken om bij het kanaal te komen dat we zoeken.
De frontale kwab wordt meestal niet beschouwd als direct betrokken bij visie, maar wetenschappers denken niet dat het volledig moet worden weggelaten. Volgens de Georgia Instituut voor Technologie, suggereert nieuw onderzoek eigenlijk dat het toch een rol kan spelen in het gezichtsvermogen.
Functionele MRI’s van de hersenen toonden aan dat de frontale cortex (een deel van de frontale kwab) oplichtte tijdens gespecialiseerde zichttests, waardoor het focusvermogen van de hersenen werd toegeschreven aan deze eerder genegeerde kwab. De frontale cortex zorgt ervoor dat je mentale focus op het juiste object ligt, uit de tientallen of meer andere dingen die zich op een bepaald moment binnen je gezichtsveld kunnen bevinden.
Hoe de ogen communiceren met de hersenen
Wanneer we besluiten om ergens naar te kijken, wordt een hersenstamstructuur genaamd de pons in actie geroepen. Het controleert de oogbeweging en vertelt onze oogspieren voortdurend om naar de juiste stimulus van licht te bewegen (het object waar we naar willen kijken).
Wanneer licht het oog binnenkomt via de pupil, raakt het fotoreceptorcellen in het netvlies die staafjes en kegeltjes worden genoemd. Staafcellen zijn verantwoordelijk voor perifeer zicht en nachtzicht, terwijl kegelcellen reageren op helderder licht, kleur en fijne details.
Wanneer licht de bijbehorende staaf of kegel raakt, wordt de cel geactiveerd en vuurt een zenuwimpuls af door de oogzenuw – de middelste man tussen het oog en de hersenen.
Deze impuls reist over talloze zenuwuiteinden en komt uiteindelijk terecht bij onze vriend de occipitale kwab, waar het wordt verwerkt en waargenomen als een zichtbaar beeld. Dit is gezichtsvermogen.
Omdat een beeld niet veel hulp is zonder betekenis, stuurt de occipitale kwab deze visuele informatie naar de hippocampus in de temporale kwab. Hier wordt het opgeslagen als een geheugen.
Dit alles gebeurt binnen de kleinste fractie van een seconde, waardoor we de wereld in wezen in realtime kunnen waarnemen.
Het menselijk brein is een ongelooflijk complex web van neuronen en synapsen. En hoe meer we begrijpen over zijn verbijsterende vermogen om willekeurige verzamelingen licht te verwerken en te begrijpen, hoe meer we de even complexe wereld om ons heen kunnen waarderen.
LEES MEER: Hoe het visuele proces werkt
Pagina gepubliceerd op zondag 8 maart 2020