Ooginslagen: CRAO, BRVO en andere retinale slagader- en aderocclusies

Ooginfarcten treden op wanneer blokkades (occlusies) optreden in slagaders of aderen in het netvlies, waardoor verlies van het gezichtsvermogen ontstaat. De ernst van het verlies van het gezichtsvermogen hangt af van de omvang en locatie van de occlusie(s) en het verlies van de bloedstroom.

Net zoals beroertes in andere delen van het lichaam voorkomen omdat de bloedstroom is geblokkeerd, kan uw oog ook schade oplopen wanneer vitale structuren zoals het netvlies en de oogzenuw worden afgesneden van voedingsstoffen en zuurstof die door uw bloed stromen.

Naast het hebben van een oogonderzoek om tekenen van een oogocclusie te detecteren, heeft u ook uw huisarts of interne geneeskunde nodig om u te evalueren op hoge bloeddruk, slagaderziekte of hartproblemen die verantwoordelijk kunnen zijn voor de blokkade.

Als er een verstopping wordt gevonden, wordt het type retinale slagader of aderocclusie dat u heeft, gecategoriseerd op basis van de locatie.

Centrale Retinale Artery Occlusion (CRAO)

Centrale retinale arterie occlusie treedt meestal op met plotseling, diepgaand, maar pijnloos verlies van het gezichtsvermogen in één oog. De meeste mensen met CRAO kunnen nauwelijks vingers voor hun gezicht tellen of licht zien van het aangedane oog.

De aandoening kan worden voorafgegaan door episodes van verlies van het gezichtsvermogen bekend als amaurosis fugax. De oorzaak van CRAO is meestal een stolsel of embolus uit de hals (halsslagader) of het hart. Dit stolsel blokkeert de bloedtoevoer naar het netvlies.

CRAO wordt beschouwd als een “beroerte” van het oog. Studies tonen aan dat ongeveer tweederde van de patiënten onderliggende hoge bloeddruk heeft en een kwart van de patiënten zal een significante halsslagaderziekte (plaque met vernauwing van de slagaderwand), hartklepaandoeningen of diabetes hebben.

In een recente Duitse studie van de onderliggende risicofactoren bij patiënten met centrale retinale arterie occlusie, ontdekten onderzoekers dat voorheen niet-gediagnosticeerde cardiovasculaire (CV) risicofactoren aanwezig waren bij 78 procent van de CRAO-patiënten en 67 procent had CV-risicofactoren in hun medische geschiedenis. De meest betekenisvolle niet-geïdentificeerde risicofactor was vernauwing (stenose) van de halsslagader aan dezelfde kant van het lichaam als de ooginfarct.

Ook hadden 11 van de 84 deelnemers aan de studie (13 procent) een beroerte voorafgaand aan of binnen een maand na de diagnose van CRAO. De auteurs van de studie concludeerden dat een snelle, uitgebreide, cardiovasculaire diagnostische work-up als verplicht moet worden beschouwd voor alle patiënten met centrale retinale arterie occlusie.

Uw oogarts kan CRAO diagnosticeren na een onderzoek van het oog, inclusief een verwijd pupilonderzoek. Bij CRAO zal het netvlies bleek zijn en de vaten vernauwd. Als u binnen de eerste paar uur na het begin wordt gezien, zijn de retinale tekenen mogelijk nog niet aanwezig en kan een fluoresceïneangiogram nodig zijn om de diagnose te bevestigen. Deze procedure, die zeer veilig is, omvat injectie van fluoresceïne intraveneus met retinale fotografie achteraf.

Van geen enkele behandelingsmethode is aangetoond dat dit CRAO ten goede komt. Maar als u binnen 24 uur na het begin van het acute gezichtsverlies wordt gezien, kunnen veel oogartsen proberen de embolus te verjagen door middel van methoden zoals:

• Het gebruik van glaucoom medicijnen om intraoculaire druk te verlagen.

• Je 5 procent koolstofdioxidegas laten inademen en vervolgens oculaire massage gebruiken.

• Het uitvoeren van een kleine chirurgische ingreep die bekend staat als anterieure kamer paracentese, in
  welke verdovende druppels worden gebruikt en een kleine hoeveelheid vloeistof wordt aan de voorkant van het oog onttrokken.

Als de embolus kan worden losgemaakt, kan de bloedtoevoer naar het netvlies gedeeltelijk worden hersteld. Verlies van het gezichtsvermogen is minder waarschijnlijk als de occlusie slechts een zeer korte tijd aanwezig is geweest. Studies hebben echter aangetoond dat het netvlies onomkeerbaar letsel oploopt na slechts 90 minuten bloedstroomverlies (ischemie). Ondanks alle pogingen om het gezichtsvermogen te behouden, zelfs als u onmiddellijk wordt gezien, lijden de meeste patiënten aan ernstig en permanent gezichtsverlies.

Sommige mensen met CRAO zullen temporale arteritis (giant cell arteritis) hebben, een ontstekingsaandoening van de slagaders, die behandeling met systemische steroïden vereist om verlies van het gezichtsvermogen in beide ogen te voorkomen.

ZIE GERELATEERD: Hoe een beroerte uw zicht kan veranderen

---

Woodrow Wilson heeft mogelijk een ooginfarct gehad

Voordat hij de 27e Amerikaanse president werd, werd Woodrow Wilson op een dag wakker met bijna totale blindheid in zijn rechteroog vanwege ernstige bloedingen in zijn netvlies.

Oogartsen speculeren dat hij een centrale retinale ader occlusie (CRVO) had gehad, wat een blokkade in de belangrijkste retinale ader betekent, met als gevolg bloedingen en schade. Ze baseren deze theorie deels op het feit dat Wilson een hoge bloeddruk had, een risicofactor voor CRVO.

Tegenwoordig is een oogchirurg would behandel het gebied meestal met een laser, om de abnormale bloedvatgroei die kan optreden te verminderen. Maar toen kon Wilson alleen maar zijn oog enkele maanden laten rusten. Zijn zicht verbeterde in de loop van de tijd een beetje, hoewel hij klaagde dat zijn golfspel nooit meer zo goed was.

---

Centrale Retinale ader occlusie (CRVO)

Centrale retinale ader occlusie (CRVO) veroorzaakt plotseling, pijnloos verlies van het gezichtsvermogen dat mild tot ernstig kan zijn. De meeste mensen hebben een hoge bloeddruk, chronisch openhoekglaucoom en / of significante verharding van de slagaders.

Voor oogocclusie kunt u oculaire massage of glaucoommedicijnen krijgen om de oogdruk te verlagen.

Een studie gepubliceerd in februari 2013 die was ontworpen om risicofactoren geassocieerd met CRVO te identificeren bij patiënten van 55 jaar en ouder in de Verenigde Staten vond:

• Afro-Amerikanen hadden een 58 procent verhoogd risico op CRVO in vergelijking met blanken.

• Vrouwen hadden een 25 procent lager risico op CRVO in vergelijking met mannen.

• Een diagnose van een beroerte verhoogde het risico van CRVO met 44 procent.

• Een hypercoagulable toestand (bloedstollingsstoornis) was geassocieerd met een 145 procent verhoogd risico op CRVO.

• Patiënten met diabetes of hypertensie met eindorgaanschade hadden respectievelijk een verhoogd risico van 92 procent en 53 procent op CRVO.

De auteurs van de studie concludeerden dat hoge bloeddruk en vaatziekten belangrijke risicofactoren zijn voor centrale retinale ader occlusie, en dat zwarten een significant groter risico hebben op CRVO dan andere rassen.

Ook mensen met diabetes en eindorgaanschade (diabetische retinopathie, bijvoorbeeld) lopen een verhoogd risico op CRVO, terwijl mensen met ongecompliceerde diabetes dat niet zijn.

Wanneer CRVO optreedt, kan het uiteindelijke resultaat een trombus of stolsel van de centrale retinale ader omvatten, net waar het het oog binnenkomt. Uw oogarts kan milde tot ernstige bloedingen en wattenvlekken in het netvlies vinden (wat kan wijzen op een slechte of afwezige bloedstroom).

Initieel verlies van het gezichtsvermogen wanneer u voor het eerst wordt gediagnosticeerd met CRVO is een goede indicator van het uiteindelijke visuele resultaat. Dat wil zeggen, hoe slechter het zicht in eerste instantie, hoe slechter de uiteindelijke gezichtsscherpte. In feite blijft bij de helft van de mensen met CRVO de uiteindelijke gezichtsscherpte binnen drie lijnen op de ooggrafiek van de eerste gezichtsscherptemetingen die zijn uitgevoerd.

Veel mensen met oogverstoppingen hebben systemische problemen zoals verharding van de slagaders, hoog cholesterol en hoge bloeddruk.

Twee basisklassen van CRVO zijn:

De prognose voor niet-ischemische CRVO is goed. Maar het ischemische type heeft in het begin bijna altijd een zicht van 20/100 of erger, met een veel hoger risico op het ontwikkelen van complicaties. Mensen met ischemische CRVO moeten de oogarts vaak bezoeken, misschien om de paar weken, zodat ze kunnen worden beoordeeld op tekenen van neovascularisatie of abnormale vaatgroei in het netvlies en op de iris.

Neovascularisatie van het netvlies of de oogzenuw kan bloedingen veroorzaken (glasvochtbloeding) en neovascularisatie van de iris kan leiden tot hardnekkig glaucoom, wat een hoge interne oogdruk betekent die niet reageert op conventionele therapie.

Beide CRVO-aandoeningen, als ze zich ontwikkelen, worden meestal behandeld met laser naar het netvlies (pan-retinale fotocoagulatie) in pogingen om regressie van de neovascularisatie te veroorzaken.

De hierboven genoemde SCORE-studie wees uit dat intraoculaire corticosteroïde-injecties kunnen helpen bij het verminderen van verlies van het gezichtsvermogen bij mensen met CRVO. Patiënten die de injecties kregen, hadden een 5-voudig grotere kans op significant herstel van hun gezichtsscherpte, vergeleken met CRVO-patiënten die de behandeling niet kregen.

In september 2012 kondigde Regeneron Pharmaceuticals aan dat de FDA de Eylea (aflibercept) maandelijkse ooginjecties van het bedrijf goedkeurde voor de behandeling van macula-oedeem na occlusie van centrale retinale aderen.

Goedkeuring van de behandeling was gebaseerd op de resultaten van twee studies die aantoonden dat 56 en 60 procent van de patiënten met macula-oedeem na CRVO die maandelijkse Eylea-injecties kregen, ten minste 15 letters van best gecorrigeerde gezichtsscherpte (BCVA) kregen op een standaard ooggrafiek na zes maanden behandeling, vergeleken met 12 en 22 procent van de patiënten die in dezelfde periode schijninjecties kregen.

Aan het einde van de behandelingsperiode van zes maanden kregen patiënten die de Eylea-injecties kregen gemiddeld 17,3 en 18,0 letters BCVA ten opzichte van de baseline gezichtsscherpte aan het begin van de onderzoeken, vergeleken met winsten van 4,0 en 3,3 letters bij patiënten in de groepen die schijninjecties kregen.

Eylea kreeg eerder goedkeuring van de FDA als behandeling voor natte maculaire degeneratie in de VS in november 2011.

Andere behandelingen voor macula-oedeem na centrale retinale ader occlusie omvatten intraoooginjecties van Ozurdex (Allergan) of Lucentis (Genentech).

Met betrekking tot de prevalentie van retinale ader occlusies (zowel BRVO als CRVO), een studie gepubliceerd in februari 2010 die gegevens uit bevolkingsstudies uit de VS, Europa, Azië en Australië bundelde, vond:

• De prevalentie van BRVO was 4,4 per 1.000.

• De prevalentie van CRVO was 0,8 per 1.000.

• De prevalentie van alle retinale ader occlusies (RVO) varieerde per ras/etniciteit en nam toe met de leeftijd, maar verschilde niet per geslacht.

• Hispanics hadden het hoogste risico op RVO (6,9 per 1.000), gevolgd door Aziaten (5,7), Afro-Amerikanen (3,9) en Blanken (3,7).

• De prevalentie van CRVO was lager dan die van BRVO in alle etnische populaties.

Op basis van de studiegegevens schatten de auteurs van de studie dat 16,4 miljoen volwassenen worden beïnvloed door retinale ader occlusies, met 2,5 miljoen beïnvloed door CRVO en 13,9 miljoen beïnvloed door BRVO.

Als u plotseling verlies van het gezichtsvermogen of andere symptomen van een ooginfarct heeft, bezoek dan onmiddellijk uw arts.

ZIE GERELATEERD: Wat is hypertensieve retinopathie

Branch Retinal Artery Occlusion (BRAO)

Een occlusie van de retinale slagader treedt meestal plotseling op. Hoewel meestal pijnloos, kan een BRAO een abrupt verlies van perifeer zicht veroorzaken. In sommige gevallen kunt u ook het centrale zicht verliezen.

Als u plotseling verlies van het gezichtsvermogen of andere symptomen van een “ooginfarct” heeft, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts.

Meestal is de oorzaak een stolsel of plaque (embolus) die losbreekt van de hoofdslagader in de nek (halsslagader) of van een van de kleppen of kamers in het hart.

Van geen enkele oculaire therapie is bewezen dat deze helpt. Sommige oogartsen kunnen echter oogmassage of een vloeistoftik uit het oog (anterieure kamerparacentese) proberen in het geval van een acute of plotselinge arteriële occlusie. Uw oogarts kan ook een glaucoommedicijn voorschrijven om de embolus te verjagen, als de aandoening minder dan 12 tot 24 uur aanwezig is geweest.

Verlies van gezichtsscherpte met een BRAO zal vooral afhangen van de vraag of de arteriële bloedstroom is verstoord en/of dat er zwelling aanwezig is in de macula, waar fijne focus optreedt.

U wordt ook geëvalueerd op cardiovasculaire risicofactoren en dienovereenkomstig behandeld, vaak in samenwerking met uw reguliere arts.

De meeste mensen met BRAO hebben vernauwing van de halsslagader of halsslagader, hoge bloeddruk, cholesterolstoornissen, hartaandoeningen of combinaties van deze aandoeningen.

Uw oogarts zal u elke één tot twee maanden evalueren totdat uw gezichtsvermogen stabiel is. Herstel van het gezichtsvermogen hangt af van de vraag of de centrale macula in eerste instantie betrokken is.

Meer dan 80 procent van de mensen met BRAO zal de gezichtsscherpte van 20/40 of beter herstellen *, hoewel de meeste mensen merkbare en permanente zichtproblemen zullen hebben, zoals blinde vlekken of vervormingen.

In zeldzame gevallen kunt u andere complicaties van BRAO ontwikkelen, zoals neovascularisatie van het netvlies of de iris. Neovasculair glaucoom is ook mogelijk.

Branch Retinale Vein Occlusion (BRVO)

Mensen met een branch retinale ader occlusie in de buurt van het netvlies kunnen verminderd zicht, perifeer zichtverlies, vervormd zicht of blinde vlekken hebben. Een BRVO omvat slechts één oog en ontwikkelt zich meestal bij een persoon met hoge bloeddruk of diabetes.

De oorzaak van BRVO is een gelokaliseerde ontwikkeling van een stolsel (trombus) in een tak retinale ader als gevolg van verharding van de slagaders (arteriosclerose) in een aangrenzende, kleine tak retinale slagader.

Uw oogarts zal retinale bloedingen langs de betrokken retinale ader zien in een duidelijk patroon dat bijna altijd leidt tot de juiste diagnose. Veel oogartsen zullen tijdens de herstelperiode een fluoresceïneangiogram maken als neovascularisatie wordt vermoed.

Een fluoresceïneangiogram is een veilige, op kantoor diagnostische procedure waarbij fluoresceïnekleurstof wordt toegediend via de ader (IV) of soms oraal voor retinale fotografie.

BRVO-patiënten worden doorgaans om de één tot twee maanden opnieuw geëvalueerd om te bepalen of chronische maculazwelling (oedeem) en/of neovascularisatie aanwezig zijn. Als macula-oedeem langer dan drie tot zes maanden aanhoudt en de gezichtsscherpte onder 20/40 is verminderd, kunt u een laserbehandeling krijgen.

Als u voldoet aan de richtlijnen voor de behandeling, is aangetoond dat laserfotocoagulatie het gezichtsvermogen verbetert en uw kansen vergroot dat de uiteindelijke gezichtsscherpte 20/40 of beter zal zijn. Als neovascularisatie zich ontwikkelt of als de BRVO een aanzienlijk groot gebied van het netvlies omvat dat leidt tot neovascularisatie, kunt u pan-retinale laserfotocoagulatie ondergaan om damag te reparerened gebieden.

Voor veel mensen zullen retinale bloedingen en maculazwelling binnen een paar maanden eindigen, met behoud van goed zicht. Als u een laserbehandeling nodig heeft, zal uw oogarts strikte criteria gebruiken om te bepalen of u er baat bij heeft.

Deze criteria zijn grotendeels het gevolg van de Branch Retinal Vein Occlusion Study, waarin patiënten met BRVO die een laserbehandeling hadden ondergaan, werden vergeleken met degenen die het niet hadden.

Voor macula-oedeem veroorzaakt door BRVO, kan uw oogarts behandeling met injecties van medicatie in het oog aanbevelen.

In juni 2009 werd Ozurdex (Allergan) de eerste injecteerbare medicamenteuze therapie die fda-goedkeuring kreeg voor de behandeling van macula-oedeem na branch retinale ader occlusie of centrale retinale ader occlusie (CRVO).

Ozurdex behandeling bestaat uit injectie van een biologisch afbreekbaar implantaat in het glasvocht van het oog dat dexamethason (een krachtig corticosteroïd) aan het netvlies levert. Het implantaat maakt een verlengde afgifte en effect van dexamethason mogelijk om zwelling van de macula te verminderen en de gezichtsscherpte te verbeteren.

In klinische studies ervoer 20 tot 30 procent van de patiënten die leden aan retinale ader occlusie een drieregelige verbetering van de best gecorrigeerde gezichtsscherpte met een begin van effect binnen de eerste twee maanden na de therapie, volgens Allergan.

In juni 2010 keurde de FDA Lucentis (Genentech) goed, een andere medische behandeling voor macula-oedeem veroorzaakt door retinale aderblokkade.

De behandeling met Lucentis bestaat uit maandelijkse injecties van een geneesmiddel genaamd ranibizumab in het glasvocht om zwelling van de macula te verminderen en het gezichtsvermogen te herstellen. Ranibizumab bindt aan en remt iets dat vasculaire endotheliale groeifactor A (VEGF-A) in het oog wordt genoemd, wat de groei van fragiele nieuwe bloedvaten in het netvlies kan veroorzaken. Deze abnormale bloedvaten kunnen bloed en vocht in het oog lekken, wat bijdraagt aan macula-oedeem.

Een studie die leidde tot fda-goedkeuring van Lucentis toonde aan dat 61 procent van de mensen die werden behandeld met maandelijkse ranibizumab-injecties een significante verbetering van het gezichtsvermogen hadden, vergeleken met 29 procent die schijninjecties kregen. In een andere studie had 48 procent een significante verbetering van het gezichtsvermogen in vergelijking met 17 procent die een placebo kreeg.

Lucentis is ook goedgekeurd voor de behandeling van de natte vorm van maculaire degeneratie.

LEES VOLGENDE: Bloedgroep kan uw risico op een oogziekte verhogen

---

Gary Heiting, OD, heeft ook bijgedragen aan dit artikel.

Pagina gepubliceerd op donderdag 14 maart 2019