Er zijn een paar problemen met het gezichtsvermogen bij kinderen die oogartsen vaker zien dan anderen, waaronder refractiefouten, scheelzien en amblyopie. Graden van kleurenblindheid en convergentie-insufficiëntie komen ook vaak voor.
Oogonderzoeken worden vaak aanbevolen voor jonge kinderen, ongeacht of er schijnbaar visueel ongemak merkbaar is of niet. Als uw kind echter vermoedelijke symptomen ervaart, helpt het plannen van een oogonderzoek met een oogarts – met name een pediatrische optometrist – om een nauwkeurige diagnose te garanderen en verhoogt het de kans dat een vroege behandeling gunstig zal zijn.
Brekingsfouten bij kinderen: bijziendheid, verziendheid en astigmatisme
Brekingsfouten worden veroorzaakt door de natuurlijke vorm van het oog die de manier verandert waarop licht het netvlies in het oog raakt. Deze aandoeningen zijn de meest voorkomende in de kindertijd en volwassenheid, en ook enkele van de gemakkelijkst te behandelen. In de meeste gevallen kunnen ze worden verholpen met een bril op sterkte of contactlenzen.
Symptomen van enig van de volgende brekingsfouten bij kinderen kan zijn:
Bijziendheid (Bijziendheid)
Een bijziend kind ziet objecten van dichtbij duidelijker dan verre objecten, die wazig lijken. Dit gebeurt wanneer de vorm van het oog enigszins langwerpig is. Bijziendheid is de meest voorkomende brekingsfout ter wereld; de Wereldgezondheidsorganisatie schat dat ongeveer 2,5 miljard mensen (en stijgende) momenteel bijziend zijn.
Verziendheid (Verziendheid)
Een verziend kind ziet verre objecten duidelijker dan objecten in de buurt, die er waziger uitzien. Dit gebeurt wanneer de vorm van het oog iets korter is dan normaal.
Astigmatisme
Een kind met astigmatisme zal problemen hebben met het zien van zowel nabije als verre objecten als gevolg van een enigszins misvormd hoornvlies (de heldere laag voor de pupil). Astigmatisme niveaus zijn meestal verschillend in elk oog, wat betekent dat brillen of contactlensvoorschriften ook voor elk oog anders zullen zijn.
Astigmatisme kan aanwezig zijn naast bijziendheid of verziendheid.
Scheelzien
Scheelzien is een aandoening waarbij één oog niet correct uitlijnt met de gezichtslijn van een kind. Het wordt meestal behandeld met corrigerende lenzen of een operatie.
De American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus schat dat ongeveer 4% van de Amerikaanse bevolking een vorm van scheelzien heeft.
Bij de vier belangrijkste soorten scheelzien lijkt het ene oog een normale uitlijning te hebben, terwijl het andere verkeerd is uitgelijnd:
-
Esotropie – Eén oog wijst naar binnen, naar de neus.
-
Exotropie – Eén oog wijst naar buiten, naar het oor.
-
Hypotropie – Een oog wijst naar beneden, naar de mond.
-
Hypertropie – Een oog wijst naar boven, naar het voorhoofd.
Er zijn meerdere vormen van elk van de vier belangrijkste scheelzienclassificaties. Ze hebben elk verschillende oorzaken, symptomen en behandeling.
De meest voorkomende vorm van scheelzien is accommoderende esotropie, wanneer één oog naar binnen draait als een kind zich op een object concentreert. Het binnenste oog zal tijdelijk rechttrekken wanneer een vooruitziende bril wordt gedragen, maar keert terug naar binnen gericht zodra de bril is verwijderd. Als het kind zich niet actief op een object concentreert, kunnen beide ogen recht lijken.
Accommoderende esotropie wordt meestal behandeld met een bril en in sommige gevallen kan scheelzienchirurgie worden aanbevolen. Soms verdwijnt de aandoening vanzelf naarmate een kind ouder wordt.
Amblyopie
Vaak lui oog genoemd, is amblyopie niet zozeer een fysiek probleem als wel een probleem met de manier waarop de hersenen beelden van de ogen verwerken. Het kan echter het secundaire gevolg zijn van een lichamelijk probleem zoals een aangeboren cataract.
Beide ogen kunnen worden aangetast, maar de effecten zijn meestal slechts in één oog te zien.
Wanneer het zicht in het ene oog zwakker is dan in het andere, beginnen de hersenen het sterkere oog te begunstigen. Het leert geleidelijk visuele informatie van het zwakkere oog te negeren, wat resulteert in amblyopie na verloop van tijd.
Zichtcorrectiemethoden zoals een bril of contactlenzen zijn niet effectief omdat het probleem neurologisch is en niet fysiek.
In sommige gevallen kan amblyopie worden veroorzaakt door een brekingsfout of scheelzien. Beide kunnen ervoor zorgen dat één oog moeilijker te gebruiken wordt, waardoor de hersenen uiteindelijk dat oog afstemmen.
Amblyopie wordt vaak behandeld met een ooglapje over het dominante oog, waardoor de hersenen gedwongen worden om het zwakkere oog te gebruiken. Oogdruppels kunnen ook worden gebruikt.
Vroege behandeling is de sleutel tot het verzekeren van het beste resultaat voor deze disbevelen. Naarmate een kind ouder wordt en gewend raakt aan het begunstigen van één oog, wordt het moeilijker om de manier waarop hun hersenen visuele informatie verwerken om te keren.
ZIE GERELATEERD: Zijn bijziendheid en lui oog hetzelfde?
Andere veel voorkomende oogaandoeningen bij kinderen
Kleurenblindheid
Er zijn twee primaire soorten kleurenblindheid, of, misschien beter gezegd, kleurzichtdeficiëntie: roodgroen en blauwgeel. Beide typen zijn er in meerdere vormen. De meest voorkomende vorm, deuteranomaly, is een soort rood-groene kleurenblindheid die ervoor zorgt dat groene kleuren meer rood lijken.
Mannetjes hebben significant meer kans om rood-groen kleurenblind te zijn dan vrouwtjes. Volgens MedlinePlus, een dienst van de National Library of Medicine, treft rood-groene kleurzichtdeficiëntie ongeveer 1 op de 12 mannen, maar slechts 1 op de 200 vrouwen. Blauw-gele kleurzichtdeficiëntie is veel zeldzamer – 1 op de 10.000 mensen – en verschijnt gelijk over beide geslachten.
In zeer zeldzame gevallen kan een persoon volledig kleurenblind zijn. Dit wordt monochromacie genoemd.
Convergentie-insufficiëntie
Convergentie-insufficiëntie treedt op wanneer de ogen zich niet goed kunnen concentreren op objecten in de buurt. Wanneer een kind zich probeert te concentreren op iets dicht bij zijn ogen, zal één oog iets naar buiten draaien in plaats van naar binnen te keren.
Ongeveer 2% tot 8% van de kinderen en jonge volwassenen hebben een bepaald niveau van convergentie-insufficiëntie, volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Ophthalmology.
Kinderen met dit tekort hebben de neiging om het meeste ongemak te vertonen met activiteiten op korte afstand, zoals het gebruik van een boek, computer, smartphone of tv, volgens het National Eye Institute.
Dit kan leiden tot moeite met lezen en concentreren. Om deze reden wordt convergentie-insufficiëntie soms verkeerd gediagnosticeerd als ADHD, maar het kan ook naast ADHD voorkomen.
LEES MEER: Vermoed je ADHD? Probeer eerst een oogonderzoek
Pagina gepubliceerd op dinsdag 6 april 2021