Wat zijn eye floaters?
Eye floaters zijn kleine zwarte vlekjes in je zicht. Het zijn die vlekken, stippen, stippen, ringen of ‘spinnenwebben’ die doelloos ronddrijven in je gezichtsveld. Hoewel vervelend, oogdrijvers, ook gewoon genoemd drijvers, komen veel voor en zijn meestal geen reden tot alarm.
Floaters ontwikkelen zich in het heldere, gelachtige glasvocht dat de achterkamer van het oog vult en dat verantwoordelijk is voor het geven van het oog zijn bolachtige vorm. Om deze reden worden oogdrijvers ook wel eye floaters genoemd glasvocht floaters.
Wat zijn de oorzaken eye floaters?
Oogzwevers worden veroorzaakt door onregelmatig gevormde klonten collageen die rondzweven in het vloeibaar gemaakte glasvochtlichaam en kunnen het licht beïnvloeden dat door het oog gaat. Wanneer ze dicht bij het lichtgevoelige netvlies in de achterkant van het oog zweven, werpen ze schaduwen op het netvlies, en deze schaduwen zijn wat we waarnemen als oogdrijvers.
Het glasachtig lichaam bestaat voornamelijk uit water, maar het bevat ook een eiwit dat collageen wordt genoemd. Naarmate we ouder worden, wordt het glasvocht minder als een gel en meer waterig. Wanneer dit gebeurt, kunnen stukjes collageen in het glasvocht samenklonteren en pluisachtige structuren vormen. Dit zijn de oorzaak van die kronkelige lijnen in uw visie.
Wanneer zijn eye floaters het meest zichtbaar?
Je zult waarschijnlijk glasachtige floaters opmerken wanneer je naar een heldere of bewolkte hemel staart. Ze verschijnen vaak in uw perifere zicht, waardoor het gemakkelijk is om een floater te verwarren met een insect dat voor uw gezicht vliegt.
Een andere keer dat mensen floaters opmerken, is wanneer ze naar een computerscherm staren met een witte of lichtgekleurde achtergrond.
Zodra je floaters begint te zien, kan het moeilijk zijn om ze te negeren, vooral als je gestrest of vermoeid bent.
Omdat de klonten collageen die floaters veroorzaken vaak in de periferie van het glasvocht hangen, kan het onmogelijk zijn om er direct naar te kijken. Wanneer u uw oog beweegt om te proberen beter te zien, beweegt de floater in dezelfde richting en zweeft terug in uw perifere zicht en uit het zicht.
Wanneer zijn oogzwevers een medisch noodgeval?
Het opmerken van een paar floaters van tijd tot tijd is geen reden tot bezorgdheid. Als u echter een douche van floaters en vlekken ziet, vooral als ze gepaard gaan met lichtflitsen, moet u onmiddellijk medische hulp inroepen bij een oogzorgprofessional.
Het plotseling verschijnen van deze symptomen kan betekenen dat het glasvocht wegtrekt van uw netvlies, een aandoening die achterste glasvochtloslating (PVD), of het kan betekenen dat het netvlies zelf losraakt van de achterkant van de binnenbekleding van het oog, die bloed, voedingsstoffen en zuurstof bevat die van vitaal belang zijn voor een gezonde functie.
Terwijl de glasvochtgel aan het delicate netvlies trekt, kan het een kleine scheur of een gaatje erin veroorzaken. Wanneer het netvlies is gescheurd, kan glasvocht de opening binnendringen en het netvlies verder weg duwen van de binnenbekleding van de achterkant van het oog, en een netvliesloslating kan het gevolg zijn.
In gevallen van netvliesscheur of loslating moet de behandeling zo snel mogelijk plaatsvinden, zodat een oogchirurg het netvlies opnieuw kan bevestigen en de visuele functie kan herstellen voordat het gezichtsvermogen permanent verloren gaat.
Een studie van 350 patiënten met PVD gepubliceerd in het tijdschrift Oogheelkunde bleek dat van de 163 patiënten die naar de kliniek kwamen vanwege symptomen van slechts één of twee floaters (met of zonder lichtflitsen), bij 12 van hen een retinale scheur ontstond (7,3%).
Op basis van deze bevinding, als u plotseling grote floaters ontwikkelt, zelfs als u geen lichtflitsen ervaart, is het een goed idee om onmiddellijk uw oogarts te raadplegen om ervoor te zorgen dat de floaters geen reden tot bezorgdheid zijn.
ZIE GERELATEERD: Valsalva retinopathie
Wat veroorzaakt glasvochtloslating?
Zoals hierboven vermeld, zijn posterieure glasvochtloslatingen (PVD’s) veel voorkomende oorzaken van glasvochtdrijvers. Veel minder vaak kunnen deze symptomen worden geassocieerd met retinale tranen of loslatingen die kunnen worden gekoppeld aan PVD’s.
Naarmate het oog zich vroeg in het leven ontwikkelt, vult de glasvochtgel de binnenkant van de achterkant van het oog en drukt tegen het netvlies en hecht zich aan het oppervlak van het netvlies. Na verloop van tijd wordt het glasvocht in het midden vloeibaarder. Dit betekent soms dat het centrale, meer waterige glasvocht het gewicht van de h niet kan dragen.eavier, meer perifere glasvochtgel. De perifere glasvochtgel stort vervolgens in het centrale, vloeibaar gemaakte glasvocht in en maakt zich los van het netvlies (zoals Jell-O scheidt van de binnenkant van een gelatinevorm of kom).
Oogdrijvers die het resultaat zijn van een achterste glasvochtloslating worden vervolgens geconcentreerd in het meer vloeibare glasvocht in het binnenste midden van het oog.
Er wordt geschat dat meer dan de helft van alle mensen op 80-jarige leeftijd een achterste glasvochtloslating zal hebben. Gelukkig leiden de meeste van deze PVD’s niet tot een gescheurd of losgemaakt netvlies.
Lichtflitsen tijdens dit proces betekenen dat tractie wordt toegepast op uw netvlies terwijl de PVD plaatsvindt. Zodra het glasvocht eindelijk loslaat en de druk op het netvlies is verlicht, moeten de lichtflitsen geleidelijk verdwijnen.
Wat veroorzaakt oogflitsen?
Normaal gesproken stimuleert licht dat je oog binnenkomt het netvlies. Dit produceert een elektrische impuls, die de oogzenuw doorgeeft aan de hersenen. De hersenen interpreteren deze impuls vervolgens als licht of een soort beeld.
Als het netvlies mechanisch wordt gestimuleerd (fysiek aangeraakt of getrokken), wordt een vergelijkbare elektrische impuls naar de hersenen gestuurd. Deze impuls wordt vervolgens geïnterpreteerd als een “flikkering” van licht.
Wanneer het netvlies wordt getrokken, gescheurd of losgemaakt van de achterkant van het oog, wordt vaak een flits of flikkering van licht opgemerkt. Afhankelijk van de omvang van de tractie, scheur of loslating, kunnen deze lichtflitsen van korte duur zijn of voor onbepaalde tijd doorgaan totdat het netvlies is gerepareerd.
Lichtflitsen (fotopsieën) kunnen ook optreden na een klap op het hoofd die in staat is om de glasvochtgel in het oog te schudden. Wanneer dit gebeurt, wordt het fenomeen soms ‘sterren zien’ genoemd.
Sommige mensen ervaren lichtflitsen die verschijnen als grillige lijnen of “hittegolven” in beide ogen, die vaak 10 tot 20 minuten duren. Dit soort flitsen worden meestal veroorzaakt door een spasme van bloedvaten in de hersenen.
Als hoofdpijn volgt op de visuele stoornissen (inclusief lichtflitsen), wordt dit een migraine met aura genoemd. Maar als de flitsen optreden zonder een volgende hoofdpijn, wordt dit een oculaire migraine genoemd.
Fotopsie kan ook een symptoom zijn van digitalistoxiciteit, die vooral kan voorkomen bij oudere mensen die digitalis of gerelateerde medicijnen voor hartproblemen gebruiken.
Andere aandoeningen geassocieerd met oog floaters en flitsen
Wanneer een PVD gepaard gaat met bloedingen in het oog (glasvochtbloeding), betekent dit dat de tractie die optrad een klein bloedvat in het netvlies kan hebben gescheurd. Een glasvochtbloeding verhoogt de kans op een netvliesscheur of loslating.
Tractie uitgeoefend op het netvlies tijdens een PVD kan ook leiden tot de ontwikkeling van aandoeningen zoals maculaire gaten of puckers.
Glasvochtloslatingen met bijbehorende oogdrijvers kunnen ook voorkomen in omstandigheden zoals:
Ontsteking geassocieerd met veel aandoeningen zoals ooginfecties kan ervoor zorgen dat het glasvocht vloeibaar wordt, wat leidt tot een PVD.
Wanneer u bijziend bent, kan de langwerpige vorm van uw oog ook de kans op een PVD en bijbehorende tractie op het netvlies vergroten. In feite hebben bijziende mensen meer kans op PVD’s op jongere leeftijd.
PVD’s komen veel voor na cataractchirurgie en een vervolgprocedure die een YAG-lasercapsulotomie wordt genoemd. Maanden of zelfs jaren na een staaroperatie is het niet ongebruikelijk dat het dunne membraan (of “capsule”) dat intact is gelaten achter de intraoculaire lens (IOL) troebel wordt en het gezichtsvermogen beïnvloedt. Deze vertraagde cataractoperatiecomplicatie wordt posterieure kapselopacificatie (PCO) genoemd.
In de capsulotomieprocedure die wordt gebruikt om PCO te behandelen, richt een speciaal type laser energie op de troebele capsule en verdampt het centrale deel ervan om een duidelijk pad te creëren voor licht om het netvlies te bereiken, wat het heldere zicht herstelt.
Manipulaties van het oog tijdens cataractchirurgie en YAG-lasercapsulotomieprocedures veroorzaken tractie die kan leiden tot posterieure glasvochtloslatingen.
Hoe zich te ontdoen van oog floaters
De meeste oogzwevers en -vlekken zijn onschadelijk en alleen maar vervelend. Veel floaters zullen na verloop van tijd vervagen en minder hinderlijk worden. In de meeste gevallen is geen oogzweterbehandeling nodig.
Grote persistente floaters kunnen echter voor sommige mensen zeer verontrustend zijn, waardoor ze een manier zoeken om zich te ontdoen van oogzwevers en vlekken die in hun gezichtsveld drijven.
In het verleden was de enige behandeling voor oogdrijvers een invasieve chirurgische ingreep genaamd een vitrectomie. Bij deze procedure wordt een deel of het geheel van het glasvocht uit het oog verwijderd (samen met de oogdrijvers erin) en vervangen door een steriele heldere vloeistof.
Maar de risico’s van een vitrectomie kunnen opwegen tegen de voordelen voor oogzweefbehandeling. Deze risico’s omvatten chirurgisch geïnduceerde netvliesloslating en ernstige ooginfecties. In zeldzame gevallen kan vitrectomiechirurgie nieuwe of zelfs meer floaters veroorzaken. Om deze redenen raden de meeste oogchirurgen vitrectomie niet aan om oogdrijvers en -vlekken te behandelen.
Laserbehandeling voor oogzwevers
Een minder invasieve laserprocedure genaamd laser vitreolyse is meestal een veel veiliger alternatief voor vitrectomie voor oogzwemmerbehandeling. In deze in-office procedure wordt een laserstraal door de pupil in het oog geprojecteerd en gericht op grote floaters, waardoor ze uit elkaar vallen en / of vaak verdampen zodat ze verdwijnen of veel minder hinderlijk worden.
Om te bepalen of u baat kunt hebben bij laserglazuurlyse om zich te ontdoen van oogdrijvers, zal uw oogarts verschillende factoren overwegen, waaronder:
-
Uw leeftijd
-
Hoe snel uw symptomen begonnen
-
Hoe uw floaters eruit zien
-
Waar de drijvers zich bevinden
De floaters bij patiënten jonger dan 45 jaar bevinden zich meestal te dicht bij het netvlies en kunnen niet veilig worden behandeld met laservocht. Patiënten met aanzienlijke oogzwevers die zich verder van het netvlies bevinden, zijn beter geschikt voor de procedure.
De oogarts die laserglazuurplasyse uitvoert, zal ook de vorm en randen van uw oogdrijvers evalueren. Degenen met “zachte” grenzen kunnen vaak met succes worden behandeld. Evenzo kunnen aanzienlijke floaters die plotseling verschijnen als gevolg van een achterste glasvochtloslating vaak met succes worden behandeld met de laserprocedure.
Wat gebeurt er tijdens de laserbehandeling?
Laservochtolyse is meestal pijnvrij en kan worden uitgevoerd in het kantoor van uw oogarts. Vlak voor de behandeling worden verdovingsoogdruppels aangebracht en wordt een speciaal type contactlens op uw oog geplaatst. Vervolgens zal de arts door een biomicroscoop (spleetlamp) kijken om de laserenergie nauwkeurig af te leveren aan de te behandelen floaters.
Tijdens de procedure kunt u donkere vlekken opmerken. Dit zijn stukjes opgebroken drijvers. De behandeling kan tot een half uur duren, maar is meestal aanzienlijk korter.
Aan het einde van de procedure wordt de contactlens verwijderd, wordt uw oog gespoeld met zoutoplossing en zal de arts een ontstekingsremmende oogdruppel aanbrengen. Extra oogdruppels kunnen worden voorgeschreven voor u om thuis te gebruiken.
Soms kunt u kort na de behandeling kleine donkere vlekken zien. Dit zijn kleine gasbellen die de neiging hebben om snel op te lossen. Er is ook een kans dat u onmiddellijk na de procedure een mild ongemak, roodheid of wazig zicht heeft. Deze effecten komen vaak voor en zullen u er meestal niet van weerhouden om onmiddellijk na laservochtglazuur terug te keren naar uw normale activiteiten.
Uw arts zal meestal de follow-up plannen voor de volgende dag. Op dat moment heeft u mogelijk een tweede behandeling nodig.
Als u last heeft van grote, aanhoudende oogdrijvers, vraag dan uw oogarts of laservochtglazuuryse een goede behandelingsoptie voor uw situatie kan zijn.
Vergeet niet dat een plotseling verschijnen van een aanzienlijk aantal oogdrijvers, vooral als ze gepaard gaan met lichtflitsen of andere visuele stoornissen, kan wijzen op een losgemaakt netvlies of een ander ernstig probleem in het oog. Als u plotseling nieuwe drijvers ziet, bezoek dan onmiddellijk uw oogarts.
LEES VERDER: Asteroïde hyalurose: oorzaken, symptomen en behandelingen
Pagina gepubliceerd op maandag 4 maart 2019