Nystagmus en scheelzien zijn twee ernstige oogaandoeningen die soms verward zijn.
Een daarvan is een oogbewegingsstoornis; de andere is een ooguitlijning en teamingstoornis. Beide kunnen permanente zichtproblemen veroorzaken.
Dit artikel geeft een overzicht van nystagmus en scheelzien – inclusief de oorzaken, tekenen en symptomen en behandelingen voor elke aandoening.
Wat is nystagmus?
Nystagmus is een oogbewegingsstoornis die onvrijwillige oogbewegingen veroorzaakt, die snel of langzaam kunnen zijn en in frequentie variëren. Mensen met nystagmus zullen vaak hun hoofd kantelen of draaien om de “nulpositie” te vinden – de richting van de blik waar de onwillekeurige oogbewegingen het minst intens en hinderlijk zijn voor hun gezichtsvermogen.
Twee brede classificaties van nystagmus omvatten aangeboren (aanwezig bij de geboorte of kort daarna) en verworven (optredend op 6 maanden oud of later). Als de nystagmus aangeboren is, kan dit een defect in de oogontwikkeling, zeldzame genetische kenmerken of een onderliggende aandoening zijn. Verworven nystagmus, aan de andere kant, treedt op als gevolg van letsel of trauma, een reactie op bepaalde medicijnen, of als gevolg van een nieuw ontwikkelde aandoening.
Nystagmus komt het vaakst voor in de eerste paar maanden van ontwikkeling, hoewel oudere kinderen en volwassenen de aandoening ook kunnen krijgen.
Wat is scheelzien?
Scheelzien is een verkeerde uitlijning van de ogen die ervoor zorgt dat ze niet samenwerken als een team voor een helder, comfortabel, binoculair zicht. Net als nystagmus kan scheelzien aangeboren zijn bij patiënten, of het kan worden verworven als gevolg van letsel of andere onderliggende aandoeningen.
Scheelzien wordt voornamelijk geïdentificeerd door ogen die niet tegelijkertijd in dezelfde richting kijken. Mogelijke vormen van scheelzien zijn één oog dat verkeerd naar binnen is uitgelijnd (“gekruiste ogen”) of naar buiten (“wall-eyed”). Scheelzien kan vaak worden behandeld met corrigerende lenzen, visietherapie en/of chirurgie.
Scheelzien verschijnt meestal tegen de tijd dat een kind de leeftijd van 3 jaar bereikt, hoewel het later in de kindertijd en zelfs op volwassen leeftijd kan worden verworven.
ZIE GERELATEERD: Hoe oogtrekkingen een teken kunnen zijn van een hersenaandoening
Nystagmus vs. scheelzien
Hoe verhouden nystagmus en scheelzien zich tot elkaar? Zoals hierboven vermeld, komen beide aandoeningen meestal voor in de vroege stadia van het leven, aangeboren of verworven.
Hier zijn enkele andere manieren waarop de omstandigheden vergelijken en contrasteren:
Typen
Er zijn twee soorten Nystagmus:
-
Jerk nystagmus: Ogen bewegen snel in één richting en een langzamere beweging volgt in de tegenovergestelde richting
-
Pendulaire nystagmus: Ogen bewegen met gelijke snelheid in elke richting
Er zijn twee classificaties van scheelzien:
Oorzaken
Zowel nystagmus als scheelzien kunnen optreden bij de geboorte of zich ontwikkelen als gevolg van een verwonding of onderliggende aandoening. Omdat oogbeweging correleert met neurologische controle en functie, worden beide aandoeningen vaak geassocieerd met neurologische aandoeningen.
Zijn nystagmus en scheelzien genetisch? Hoewel de kans op het hebben van een van beide aandoeningen wordt verhoogd als iemand anders in de familie het heeft, is geen enkele genetische eigenschap gekoppeld aan nystagmus of scheelzien.
Tekenen en symptomen
Zoals reeds vermeld, is het primaire teken van nystagmus onvrijwillige oogbewegingen en het primaire teken van scheelzien is verkeerd uitgelijnde ogen. In gevallen van mild of intermitterend scheelzien kan de ooguitlijning echter normaal lijken.
Zowel nystagmus als scheelzien kunnen het symptoom van wazig zicht veroorzaken. In het geval van nystagmus treft het meestal beide ogen; in de meeste gevallen van scheelzien is slechts één oog wazig. Mensen met nystagmus kunnen ook fotofobie (lichtgevoeligheid) hebben.
Het ervaren van frequente oscillopsie (het gevoel dat de wereld constant in beweging is) of duizeligheid (het gevoel dat je constant in beweging bent) kunnen ook indicatoren zijn dat er een nystagmus oogbewegingsstoornis aanwezig is.
Mensen met scheelzien kunnen ook hoofdpijn, vermoeide ogen, dubbelzien en / of amblyopie ervaren.
Behandeling
De behandeling van zowel nystagmus als scheelzien begint met een uitgebreid oogonderzoek en de correctie van eventuele brekingsfouten met brillen of contactlenzen om ervoor te zorgen dat het zicht in beide ogen zo helder mogelijk is.
Ook als er onderliggende gezondheidsproblemen zijn in gevallen van nystagmus of scheelzien, moeten deze ook worden aangepakt.
In sommige gevallen van nystagmus, surgery kan worden uitgevoerd om de “nulpositie” naar een rechte blik te verplaatsen, waardoor de persoon het helderst mogelijke zicht kan bereiken zonder zijn hoofd te hoeven draaien of kantelen.
Als alternatief voor chirurgie worden geneesmiddelen zoals Botox en baclofen soms aanbevolen om de onvrijwillige oogbewegingen en abnormale hoofdhouding van nystagmus te verminderen. Maar de resultaten van deze behandelingen zijn meestal tijdelijk.
Voor scheelzien omvat de behandeling meestal een door een arts voorgeschreven programma van visietherapie (soms aangeduid als orthopedie) of combinatie van ooguitlijningschirurgie en visietherapie.
Omdat elke aandoening en elk geval anders is, kan een oogarts u helpen de beste beslissing voor behandeling te bepalen. Omdat beide aandoeningen meestal vroeg in het leven worden ontwikkeld, moet de behandeling zo vroeg mogelijk in de kindertijd beginnen voor de beste resultaten.
Ga naar een oogarts
Als u of uw kind tekenen of symptomen van nystagmus (of een milde of ernstige oogbewegingsstoornis) of scheelzien ervaart, maak dan zo snel mogelijk een afspraak voor een uitgebreid oogonderzoek.
Uw optometrist of oogarts kan een nauwkeurige diagnose stellen en u meer informatie geven over de beste beschikbare behandelingsopties.
LEES VOLGENDE: Wat is parinaud syndroom?
Pagina gepubliceerd op dinsdag 15 september 2020