Vernal conjunctivitis: symptomen, behandeling en meer

Thuis
Voorwaarden | Vernal conjunctivitis

jongen met lente conjunctivitis

Wat is lente-conjunctivitis?

Vernal conjunctivitis is een ernstige vorm van allergische conjunctivitis. Het kan symptomen veroorzaken zoals jeuk en brandende ogen, evenals tranen en lichtgevoeligheid. Het treft meestal jonge mannen en jongens tussen de 3 en 25 jaar tijdens de warmere, drogere maanden van het jaar.

Vernale conjunctivitis vs. allergische conjunctivitis

Allergische conjunctivitis (ook wel oogallergieën genoemd) ontwikkelt zich wanneer allergieën de ogen beïnvloeden. De meest veelbetekenende symptomen van oogallergieën zijn roodheid, ontsteking en tranen van de ogen. Veel mensen ervaren mild tot matig ongemak van allergische conjunctivitis.

Oogallergieën worden meestal veroorzaakt door allergenen in de lucht. Ze kunnen seizoensgebonden zijn, maar sommige mensen hebben het hele jaar door oogallergieën.

Seizoensgebonden allergieën bereiken vaak hun hoogtepunt in de lente en de zomer en verdwijnen in de winter. Dit correleert met de levenscyclus van de meeste planten. Meerjarige allergieën duren vaak het hele jaar door. Dit komt omdat hun bronnen niet worden beïnvloed door de seizoenen.

Seizoensgebonden allergieën komen van:

  • Stuifmeel

  • Gras

  • Onkruid

  • Schimmelsporen

Meerjarige allergieën worden meestal veroorzaakt door huidschilfers van dieren en huisstofmijt.

Vernal conjunctivitis is een vorm van allergische conjunctivitis meestal veroorzaakt door Seizoensgebonden Allergenen. Maar het is belangrijk op te merken dat deze aandoening vaak zeldzamer en ernstiger kan zijn dan typische oogallergieën.

Net als andere soorten allergische conjunctivitis beïnvloedt vernale conjunctivitis het bindvlies. Het bindvlies is het slijmvlies dat de sclera (het wit van het oog) en het binnenoppervlak van beide oogleden bedekt. Het biedt bescherming en smering en helpt bij het produceren van tranen en slijm.

Vernal keratoconjunctivitis

Vernal keratoconjunctivitis (VKC) is een subtype van vernale conjunctivitis. Het ontwikkelt zich wanneer de aandoening zich verspreidt naar het hoornvlies.

Keratoconjunctivitis is een combinatie van keratitis en conjunctivitis, die de ogen anders beïnvloeden. In het geval van vernale conjunctivitis wordt het bindvlies altijd aangetast, maar het hoornvlies mogelijk niet. Als het hoornvlies betrokken is, de term vernal keratoconjunctivitis kan in plaats daarvan worden gebruikt.

Het is aangetoond dat de meeste gevallen van lente-conjunctivitis ernstig genoeg zijn om als VKC te worden beschouwd.

Wat zijn de symptomen van vernale conjunctivitis?

Enkele van de meest voorkomende symptomen van lente-conjunctivitis zijn:

Samen met deze symptomen kan vernale conjunctivitis ook zichtbare tekenen veroorzaken, zoals:

  • Gigantische papillen, die de vorm aannemen van bultjes op de binnenbekleding van het ooglid.

  • Oppervlakkige keratitis, waardoor het hoornvlies bloeddoorlopen lijkt en lichtgevoeligheid kan veroorzaken.

  • Conjunctivale hyperemie, waardoor het buitenste oogmembraan er rood uitziet als gevolg van verwijde bloedvaten.

In extremere gevallen kan het hoornvlies een schildzweer (litteken) ontwikkelen of kan de lens van het oog vertroebeld raken. Dit kan leiden tot slechtziendheid. Schildzweren zijn een symptoom van ernstige lente-conjunctivitis en ontwikkelen zich in 3% tot 11% van de gevallen.

MEER INFORMATIE: Soorten en oorzaken van hoornvlieszweren

Wat zijn de risicofactoren?

Het kennen van de risicofactoren voor vernale conjunctivitis kan helpen iemand voor te bereiden als ze de symptomen beginnen op te merken. Deze aandoening komt vaak vaker voor bij mensen met een lange familiegeschiedenis van allergieën.

Het wordt ook gevonden bij patiënten met een voorgeschiedenis van het volgende:

  • Allergische rhinitis

  • Astma

  • Eczeem

Vernal conjunctivitis komt vaker voor bij mannen en jongens dan bij vrouwen en meisjes.

Mannelijke patiënten tussen de 3 en 25 jaar met een voorgeschiedenis van allergieën lopen het grootste risico op VC. Deze aandoening heeft ook meer kans om zich te ontwikkelen bij mensen die in warme, droge klimaten leven.

Net als andere seizoensgebonden allergieën, zal vernale conjunctivitis meestal verdwijnen tijdens de koudere maanden.

Hoe wordt lente conjunctivitis behandeld?

Er zijn een paar opties beschikbaar om lente conjunctivitis te behandelen. Deze omvatten mestcelstabilisatoren en antihistaminica, of een combinatie van de twee.

Mestcelstabilisatoren blijken effectief te zijn in het verminderen van symptomen zoals:

  • Jeuk

  • Slijmafscheiding

  • Hyperemie (roodheid van de ogen)

Antihistaminica zijn ook nuttig bij het verminderen van jeuk, wat enige verlichting kan bieden.

Beide medicijnen zijn oogdruppels en moeten worden aangebracht zoals voorgeschreven door uw oogarts. Ze worden voorgeschreven voor preventie en beheer. De behandeling kan ongeveer een maand voordat het allergieseizoen begint beginnen.

Als vernale conjunctivitis ontsteking of schildenzweren veroorzaakt, kan de behandeling omvatten:

Koele kompressen kunnen ook worden toegepast om zwelling te verminderen.

Als de aandoening niet reageert op deze behandelingen, kunnen andere opties (zoals ciclosporine) nuttig zijn.

Is lente conjunctivitis besmettelijk?

Vernal conjunctivitis is geen besmettelijke aandoening. Omdat het wordt veroorzaakt door seizoensgebonden allergenen, kunnen patiënten deze ziekte niet doorgeven aan anderen. Het is echter belangrijk om meer te weten te komen over de risicofactoren. Op deze manier weet u welke stappen u moet nemen als er symptomen beginnen te ontwikkelen.

ZIE GERELATEERD: Is roze oog besmettelijk?

Moet ik naar een dokter?

Vernal conjunctivitis is een zeldzame en ernstige vorm van allergische conjunctivitis. Het kan alleen worden gediagnosticeerd in een klinische setting, op basis van de medische geschiedenis van de patiënt en een oogonderzoek.

U moet altijd een oogarts raadplegen als u vermoedt dat u lente-conjunctivitis heeft. Ze zullen in staat zijn om de aandoening te diagnosticeren en de juiste behandelingen aan te bevelen.